Het Laatste Woord: een voortkabbelende 'thriller'

Ik mocht deelnemen aan de Thrillzone leesclub Het Laatste Woord van Boris O. Dittrich. Hierbij mijn recensie over deze thriller van uitgeverij Ambo|Anthos.

Cover
De cover toont een beslagen raam op wat een treinstation lijkt. Achter het beslagen raam komt een schim van de roltrap. De schim staat voor een rood/groen sein. De auteursnaam staat in witte letter bovenin, de titel van het boek staat in rood/groene letters onderin. Daarbij ook de ondertitel in kleine witte letters: een moeder verdwijnt, een zoon zoekt. Ik zou het boek zeker oppakken in de boekenwinkel.

Auteur
Boris O. Dittrich (1955) werkte als advocaat in Amsterdam, als rechter in Alkmaar en was jarenlang Tweede Kamerlid en fractievoorzitter van D66. Sinds 2007 werkt Dittrich voor Human Rights Watch, in New York en Berlijn. Eerder publiceerde Dittrich de thrillers Moord en brand en De waarheid liegen, die enthousiast werden ontvangen. Bij Uitgeverij Cargo verschenen W.O.L.F. (verkozen tot Beste Nederlandstalige thriller van 2016 door VN Detective & Thrillergids) en Halszaak.

Achterflap
Het gaat niet goed met Netty Geel, een jonge moeder. Haar huwelijk, haar werk, haar vrienden, haar huis: alles beklemt haar. Alleen omwille van haar zoontje Leon probeert ze er het beste van te maken. Tot het haar te veel wordt. Ze schrijft een emotionele afscheidsbrief en lijkt vervolgens in het niets te verdwijnen. Haar man geeft haar op als vermist en de politie stelt een onderzoek in, maar van Netty ontbreekt elk spoor. Twintig jaar lang pijnigt Leon zichzelf met de vraag waarom zijn moeder hem bij zijn vader heeft achtergelaten en niets van zich heeft laten horen. Tot hij ontdekt wat er is gebeurd. De waarheid is pijnlijker dan hij ooit had kunnen vermoeden.

Mening
Het eerste hoofdstuk van Het Laatste Woord leest als een proloog. Het brengt je meteen in het verhaal. Netty is verdwenen, uit het leven gestapt dat ze heeft opgebouwd met haar man Bart en zoontje Leon. Een emotionele, veelbelovende start. Hierna zakt het verhaal voor mij helemaal in. De auteur beschrijft eerst Netty’s verhaal. Dat vond ik langdradig en één grote klaagzang. De spanning kwam pas halverwege het boek weer min of meer terug op het moment dat Netty wordt gevonden. Maar ook daarna kabbelt het allemaal nogal traag voort tot aan het einde. Een enkel spannend geschreven stuk daargelaten. Helaas heeft het boek me niet bij de strot gegrepen zoals een echte thriller dat kan. Het whodunnit-deel was voor mij al vrij snel duidelijk en werd steeds bevestigd in de woordkeuze. De psychologie in Het Laatste Woord vind ik wel goed beschreven. Bart ontwikkelt zich gedurende het boek van een afstandelijke echtgenoot tot een liefhebbende vader die werkelijk alles voor zijn kind over heeft. Netty maakt geen ontwikkeling door, ze is erg ongelukkig met haar leven, en probeert daar op een vreemde manier wat aan te doen. Als dit niet lukt, houdt het op. Leon ontwikkelt zich tot een volwassen, succesvolle kerel. Zijn vader steunt hem in alles. Desondanks heeft hij issues vanwege het gemis van zijn moeder. Op het einde kan ik concluderen dat Leon er wel gaat komen in het leven. Barts beste vriend Hugo brengt wat schwung in het verhaal. Het Laatste Woord speelt zich mede af in de tijd waarin het coronavirus rondwaart. De beschreven sfeer is erg herkenbaar.

Mijn beoordeling
 Spanning: 5 punten, omdat ik het eerste deel totaal geen spanning voelde. Naar het einde toe werd dit meer, maar ik bleef het gevoel houden dat het verhaal wat voortkabbelt.
 Plot (Verhaallijn): 6 punten, omdat de verschillende verhaallijnen wat afwisseling bieden en uiteindelijk bij elkaar komen.
 Leesplezier: 5 punten, omdat ik de spanning miste en het boek met moeite uit heb kunnen lezen. Naar het einde toe kreeg ik er iets meer plezier in.
 Schrijfstijl: 7 punten, omdat de auteur de sfeer mooi beschrijft en de dialogen goed zijn.
 Originaliteit: 6 punten, omdat het verhaal van de verveelde moeder niet nieuw is (en dat neemt veel plaats in). De uitwerking naar de fatale ochtend is dan weer wel origineler.
 Psychologie: 7 punten, omdat Leon zich zeker ontwikkelt in het verhaal. Dit geldt niet voor alle personages.

Gemiddelde beoordeling: 6,0 punten. Het Laatste Woord van Boris O. Dittrich krijgt van mij 3***