Lezersrecensie
Spannende thriller, bijzonder knap vanuit het ik-perspectief
Voor de facebookgroep ‘Boeken toer, lezen en recenseren van boeken van onbekende schrijvers’ las ik Blauwe Bonen van Terrence Lauerhohn, uitgegeven via Ambilicious
Cover
De cover laat de achterzijde van een man zien, gekleed in een zwarte gilet over een wit overhemd en een zwarte broek. Hij ziet er netjes uit, maar houdt achter zijn rug een pistool in zijn rechterhand. Dit alles tegen een zwarte achtergrond. De foto geeft meteen het gevoel van een ijzingwekkende, gewelddadige thriller.
Auteur
Terrence Lauerhohn (1960) is geboren in ’s Hertogenbosch. Tegenwoordig woont hij in Rilland (Zeeland). Pas op 51-jarige leeftijd is hij gaan schrijven. Met zijn donkere pen weet hij thriller- en horrorliefhebbers tot op de laatste punt geboeid te houden. Andere boeken van Terrence: De negen cirkels, Wegversperring, Nirwana en Zielenmenners.
Achterflap
Aan mijn ontreddering.
Men zegt over mij dat ik een monster onder mensen ben…Genade, het woord ken ik, de betekenis eveneens, en verschillende synoniemen. Daar houdt het op, voor mij is het verder een onbelangrijk woord. Ik ben doof voor de schreeuwers in mij. Zoek in mij, maar ik beloof u een hopeloze speurtocht naar menselijkheid. Weeg mij en mijn loden hort zal u verpletteren. Verander mij, het zal uw laatste daad zijn. Ik heb mijn leven lief zoals het is, donker en eenzaam.
De mysterieus omschreven achterflaptekst nodigt wat mij betreft uit om het boek te gaan lezen.
Mening
Blauwe Bonen grijpt je meteen bij de strot. Je leeft mee met de beweegredenen van een huurmoordenaar Frits, ook wel de Crooner genoemd. Hij is de ik-figuur in dit boek. Uit angst voor represailles van zijn opdrachtgever Stolten ontvoert hij diens dochter. Hij wil haar en Stolten angst inboezemen en vermoorden. Maar zijn normale gebrek aan mededogen verdwijnt als sneeuw voor de zon bij deze knappe, ondoorgrondelijke en ietwat psychologisch ingestelde jonge vrouw. Ze draaien om elkaar heen en laten elkaar om beurten zien en voelen wie er de baas in deze situatie. Dit gebeurt gedurende het hele boek, iets te vaak naar mijn smaak. Van mij mag het plot vlotter overgaan naar een volgende ontwikkeling. Het einde was fantastisch. Ik vind het altijd jammer als ik (spel)fouten ontdek in een boek van een ‘echte’ uitgeverij. Dat was in dit boek het geval. Desalniettemin heb ik erg genoten van Blauwe Bonen en ik vind het ronduit knap hoe Terrence Lauerhohn vanuit het ik-perspectief zo’n spannende rollercoaster heeft kunnen schrijven.
Al met al is Blauwe Bonen van Terrence Lauerhohn voor mij 4 sterren waard.
Cover
De cover laat de achterzijde van een man zien, gekleed in een zwarte gilet over een wit overhemd en een zwarte broek. Hij ziet er netjes uit, maar houdt achter zijn rug een pistool in zijn rechterhand. Dit alles tegen een zwarte achtergrond. De foto geeft meteen het gevoel van een ijzingwekkende, gewelddadige thriller.
Auteur
Terrence Lauerhohn (1960) is geboren in ’s Hertogenbosch. Tegenwoordig woont hij in Rilland (Zeeland). Pas op 51-jarige leeftijd is hij gaan schrijven. Met zijn donkere pen weet hij thriller- en horrorliefhebbers tot op de laatste punt geboeid te houden. Andere boeken van Terrence: De negen cirkels, Wegversperring, Nirwana en Zielenmenners.
Achterflap
Aan mijn ontreddering.
Men zegt over mij dat ik een monster onder mensen ben…Genade, het woord ken ik, de betekenis eveneens, en verschillende synoniemen. Daar houdt het op, voor mij is het verder een onbelangrijk woord. Ik ben doof voor de schreeuwers in mij. Zoek in mij, maar ik beloof u een hopeloze speurtocht naar menselijkheid. Weeg mij en mijn loden hort zal u verpletteren. Verander mij, het zal uw laatste daad zijn. Ik heb mijn leven lief zoals het is, donker en eenzaam.
De mysterieus omschreven achterflaptekst nodigt wat mij betreft uit om het boek te gaan lezen.
Mening
Blauwe Bonen grijpt je meteen bij de strot. Je leeft mee met de beweegredenen van een huurmoordenaar Frits, ook wel de Crooner genoemd. Hij is de ik-figuur in dit boek. Uit angst voor represailles van zijn opdrachtgever Stolten ontvoert hij diens dochter. Hij wil haar en Stolten angst inboezemen en vermoorden. Maar zijn normale gebrek aan mededogen verdwijnt als sneeuw voor de zon bij deze knappe, ondoorgrondelijke en ietwat psychologisch ingestelde jonge vrouw. Ze draaien om elkaar heen en laten elkaar om beurten zien en voelen wie er de baas in deze situatie. Dit gebeurt gedurende het hele boek, iets te vaak naar mijn smaak. Van mij mag het plot vlotter overgaan naar een volgende ontwikkeling. Het einde was fantastisch. Ik vind het altijd jammer als ik (spel)fouten ontdek in een boek van een ‘echte’ uitgeverij. Dat was in dit boek het geval. Desalniettemin heb ik erg genoten van Blauwe Bonen en ik vind het ronduit knap hoe Terrence Lauerhohn vanuit het ik-perspectief zo’n spannende rollercoaster heeft kunnen schrijven.
Al met al is Blauwe Bonen van Terrence Lauerhohn voor mij 4 sterren waard.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Annemarie Snels
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
