Zusje is de debuutthriller van Lupton, die al veel ervaring heeft als scriptschijver bij de televisie.
Het zusje van Beatrice, Tess, wordt vermist. Beatrice reist gelijk af naar Londen om haar zusje te zoeken. Na een aantal dagen wordt Tess dood gevonden in het park. De politie en de patholoog zijn overtuigd van zelfmoord. Dit omdat Tess is bevallen van een kindje dat direct na de geboorte is overleden, en omdat Tess een postnatale psychose had. Omdat Beatrice en Tess een broertje hebben gehad met taaislijmziekte, Leo, is Beatrice er van overtuigd dat Tess nooit, maar dan ook nooit zelfmoord zou plegen.
Beatrice is er dan ook van overtuigd dat haar zusje is vermoord en gaat op jacht naar de moordenaar. Taaislijmziekte is de rode draad die door het boek heenloopt. Lupton heeft er veel onderzoek naar gedaan en dat merk je. Soms is het zelfs net even té, en denk je als lezer: “nu weet ik het wel”.
Het boek staat bol van de meest schitterende literaire zinnen. Een zin die mij opviel aan het begin: “Ik kokhalsde van een verdriet dat aanvoelde als orgaanvlees.” De toon van het boek is daarmee gezet, nog vele prachtige zinnen zullen volgen.
Toch duurt het vrij lang eer het boek een beetje op gang komt en is het ook niet bloedstollend spannend. Zusje wordt geschreven vanuit het perspectief van Beatrice, en tussendoor haalt ze gesprekken met haar advocaat naar boven. Hierdoor leer je de personages echt heel erg goed kennen, het voelt soms zelfs intiem aan, en dat is zeker een pluspunt.
Zusje is een emotioneel verhaal dat gaat over rouw en afscheid moeten nemen. Je leest Zusje met een glimlach en een traan, en wat spanning op zijn tijd. Het is niet echt een bloedstollend spannende thriller, maar is wel op maat gesneden voor de vrouwelijke thrillerfans.