Lezersrecensie
Het leven is vurrukkulluk
2849 Remco Campert - Het leven is vurrukkulluk
Het leven is vurrukkulluk als je je burgerplicht vervuld hebt. Ik ben hem maar weer eens gaan lezen. Er is bijna geen lekkerder boek, zowel qua stijl, als jeugdig avontuur, als schrijftalent. Ook de aardige spellinggrapjes als nijslollie, vanielje, giegullen, sunnyle, ohfon, djojrijden, Mary-you-Anna en enniewee maken het lezen tot een feest van herkenning, want wij schreven vroeger ook zo in een poging de maatschappij via de taal te moderniseren en naar onze hand te zetten. We hebben er in de jaren zeventig op de pedagogische academie menige discussie over gevoerd.
Als je Het leven is vurrukkulluk nu leest dan is het bijna onvoorstelbaar dat het is geschreven is in 1961. Alles moest nog gaan gebeuren. Dat is ook de sfeer die je proeft in het boek, er gaat iets groots gebeuren in de jaren zestig, maar we weten nog niet wat. 1961! Bedenk even waar en met wie je was in 1961. Ik was 8 en verhuisde van Apeldoorn naar Rotterdam. Waarschijnlijk was jij er nog niet, sprak hij zijn jongere lezers aan, maar ook als je wat ouder bent dan valt 1961 toch in de oertijd van je leven. En het is nog erger. Remco debuteerde met Vogels vliegen toch in 1951! Dat kun je je bijna niet voorstellen, temeer daar hij tot aan zijn recente dood volop geschreven heeft: Ik zou niet weten hoe ik moest leven als ik niet meer zou schrijven, zei hij daarover.
De aanleiding om Het leven weer eens te gaan lezen is dat de verfilming van dit mooie verhaal over Panda, Mees en Boelie onlangs op televisie werd uitgezonden. Een prachtige verfilming, heel onopvallend overgezet naar de huidige tijd, met de mooie Belgische Romy Lauwers als Panda en een dichtende Remco Campert zelf als de oude Boelie.
Overigens was er al eerder aanleiding om Vurrukkulluk te herlezen, want een paar jaar geleden is het opnieuw grootschalig uitgegeven in het kader van Nederland Leest. Toen heb ik er een paar in de buitenbieb gezet en die waren tot mijn grote geluk weer heel snel verdwenen. Er is voor velen nog hoop op een vurrukkullukkur en gullukkuggur leven.
Ate Vegter, 16 maart 2023
www.atevegter.wordpress.com
Het leven is vurrukkulluk als je je burgerplicht vervuld hebt. Ik ben hem maar weer eens gaan lezen. Er is bijna geen lekkerder boek, zowel qua stijl, als jeugdig avontuur, als schrijftalent. Ook de aardige spellinggrapjes als nijslollie, vanielje, giegullen, sunnyle, ohfon, djojrijden, Mary-you-Anna en enniewee maken het lezen tot een feest van herkenning, want wij schreven vroeger ook zo in een poging de maatschappij via de taal te moderniseren en naar onze hand te zetten. We hebben er in de jaren zeventig op de pedagogische academie menige discussie over gevoerd.
Als je Het leven is vurrukkulluk nu leest dan is het bijna onvoorstelbaar dat het is geschreven is in 1961. Alles moest nog gaan gebeuren. Dat is ook de sfeer die je proeft in het boek, er gaat iets groots gebeuren in de jaren zestig, maar we weten nog niet wat. 1961! Bedenk even waar en met wie je was in 1961. Ik was 8 en verhuisde van Apeldoorn naar Rotterdam. Waarschijnlijk was jij er nog niet, sprak hij zijn jongere lezers aan, maar ook als je wat ouder bent dan valt 1961 toch in de oertijd van je leven. En het is nog erger. Remco debuteerde met Vogels vliegen toch in 1951! Dat kun je je bijna niet voorstellen, temeer daar hij tot aan zijn recente dood volop geschreven heeft: Ik zou niet weten hoe ik moest leven als ik niet meer zou schrijven, zei hij daarover.
De aanleiding om Het leven weer eens te gaan lezen is dat de verfilming van dit mooie verhaal over Panda, Mees en Boelie onlangs op televisie werd uitgezonden. Een prachtige verfilming, heel onopvallend overgezet naar de huidige tijd, met de mooie Belgische Romy Lauwers als Panda en een dichtende Remco Campert zelf als de oude Boelie.
Overigens was er al eerder aanleiding om Vurrukkulluk te herlezen, want een paar jaar geleden is het opnieuw grootschalig uitgegeven in het kader van Nederland Leest. Toen heb ik er een paar in de buitenbieb gezet en die waren tot mijn grote geluk weer heel snel verdwenen. Er is voor velen nog hoop op een vurrukkullukkur en gullukkuggur leven.
Ate Vegter, 16 maart 2023
www.atevegter.wordpress.com
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Ate Vegter
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
