Man vrouw schrijver

2830 Man vrouw schrijver

Susan Smit schrijft een boek over wat er niet meer is. Dat is ook de titel: Wat er niet meer is. Het gaat over een affaire tussen een pianiste en een schrijver librettist. Het is wonderlijk genoeg geschreven vanuit het mannelijke perspectief van de schrijver. De pianiste is keurig getrouwd, de affaire blijft platonisch en zo is het een mooi spannend liefdesverhaal, zoals we er velen kennen. Maar dan – spoiler alert voor hen die het nog gaan lezen – overlijdt de vrouw. Feestje – dronken – auto – ongeluk.
Je zou zeggen dat nu de affaire en daarmee het verhaal ten einde komt, maar niet bij Susan Smit. Zij laat de pianiste terugkomen in de dromen van de schrijver. Die is daar eerst verbouwereerd over maar geniet er steeds meer van, temeer daar ze niet verschijnt in de dromen van de echtgenoot, die nu ook een rol begint te spelen doordat de schrijver hem opzoekt en met hem over de vrouw gaat praten. Al met al een heel aardig verhaal waarin de liefde en de dood een rol spelen en die zijn toch altijd als broer en zus met elkaar verbonden.
Overigens hou ik er niet van wanneer vrouwen schrijven met een man als hoofdpersoon. De innerlijke gedachten van de man worden daardoor toch te zoet en te lichtvoetig. Andersom vind ik ook niks, maar dat gebeurt gelukkig maar zelden. Ik ken althans zo geen voorbeelden. In Schroder van Amity Gaige, een van de laatste boeken die ik gelezen heb, is hetzelfde aan de hand. De vrouwelijke romanschrijfster kruipt in de huid van een man die er met zijn kind vandoor gaat. Dan staat die man al gelijk 1-0 achter. Zijn hele kunst om te redeneren en nuchter te blijven glijdt alle kanten op op het drijfzand van de vrouwelijke intuïtie, waardoor het boek veel spanning verliest.
Maar goed, dat zijn zo mijn persoonlijke ergernissen. Schrijf vanuit jezelf, dat is naar mijn idee altijd het beste, omdat je jezelf het beste en ten diepste kent. De enige die er misschien mee wegkomt is J.K. Rowling met haar Harry-Potterboeken, maar die konden mij eerlijk gezegd ook niet boeien. Ik hou meer van verhalen die in de werkelijkheid van alle dag spelen dan van fantasy, horror, science fiction en al die andere genres die ze maar verzinnen.
Ate Vegter, 25 februari 2023
www.atevegter.wordpress.com