Lezersrecensie
Lezen en bijten
https://atevegter.wordpress.com/2023/05/08/2902-lezen-en-bijten/
2902 Lezen en bijten
Volkomen uitgeblust na alle feestelijkheden rond 5 mei en de kroning van het Britse vorstenpaar is het nu weer tijd om te lezen. Ik heb het eerste deel van de Berlijnse Trilogie, Een Berlijnse kwestie, van Philip Kerr uit en het eindigt dan ook zo dat je denkt dat er nog wel een vervolg komt. Dit verhaal is nog niet af zolang zij nog vermist is. En inderdaad gaat het tweede deel, Het handwerk van de beul, al snel over de mogelijke opduiking van de in deel een nog vermiste. Ik vind het een goeie schrijver met mooie alsvergelijkingen, die je echt meeneemt zolang je doorleest, maar moet bij detectives altijd het gevoel onderdrukken dat ik mijn tijd verdoe aan iets onbenulligs.
Maar waarom zou ik dat eigenblijk niet doen, mijn tijd verdoen aan iets onbenulligs? Is er iets benulliger dan een spannend boek van een goeie schrijver lezen? Nee, en wanneer hij veel heeft geschreven heeft het ook de belofte van nog veel mooi bestede uren in zich. Het gaat in de praat over gezondheid altijd over sporten en bewegen, dat dat goed is voor je hersenen en zo, maar lezen, daar hoor je behalve mij nooit iemand over, terwijl je dan toch heel veel nieuwe synapsen aanmaakt.
Anyway, ik werd van de week getriggerd om nu toch eindelijk maar eens te beginnen in Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeiffer. Ik sprak de journalist die hem in Athene gaat interviewen over zijn nieuwe boek Alkibiades en ja, dan lig je gelijk alweer een boek achter. Nu ben ik er na zes hoofdstukken al wel achter dat die Pfeiffer een fenomenaal schrijver is, die je meer dan verleidt in zijn toegankelijke wereld te vertoeven. Zijn somptueus taalgebruik weerhoudt mij niet een encomium over hem af te steken. Een heerlijk boek tot nu toe. Het is nog dik, maar het heeft een leeslint. Overdag lees ik dan Ilja Elpee en ’s avonds in bed lees ik op de e-reader Philip Kerr. Die bijten mekaar niet, tenminste niet waar ik bij ben.
Ate Vegter, 8 mei 2023
Lezen en schrijven
Om te lezen moet je bijna alles loslaten: je telefoon, je laptop, de krant en de tv, het verjaardagscadeautje dat je net wil bestellen, de lieve e-mail die je ook nog even wil beantwoorden, zelfs het stukje dat je erover wil schrijven moet je eventjes links laten liggen. Je pakt een boek en gaat lezen. Je opent het boek en sluit daarmee je eigen wereld. Je bent niet meer in Monnickendam, maar in Grand Hotel Europa. Over de locatie van het hotel vertelt de schrijver het volgende: vluchteling Abdul arriveert op Sicilië en komt in contact met meneer Montebello, de majordomus van het hotel. Ze reizen met de trein een dag, een nacht en nog een deel van de dag. Met de taxi gaan ze naar Grand Hotel Europa. Montebello stelt Abdul aan als piccolo. Maar waar is het hotel?
Zie je, ik ben nog steeds niet aan het lezen, maar aan het schrijven over lezen. Misschien dat ik er straks nog aan toekom. Als ik slecht slaap lees ik lekker. Overdag lees ik eigenlijk weinig, net zo goed als dat ik weinig wandel, loop, fiets, hol, ren, vlieg, duik, val, opsta en weer doorga. Ik maak weinig mooie autoritjes en fietstochtjes en ga weinig naar het museum. Ik wil naar de tentoonstelling MODERN in het Stedelijk, met ruim 300 werken van 200 kunstenaars en ontwerpers, uit wel 20 stromingen met namen als Vincent van Gogh, Gerrit Rietveld en Fernand Léger, maar ik heb nog geen tickets.
Alles is een tekort en tegelijk is er overal overvloed. De overvloed schept het tekort. Lezen is daarop geen uitzondering. Het enige wat ik genoeg doe, waarschijnlijk wel iets te veel is eten en drinken en tv kijken. Is er dan nog iets wat ik precies goed doe? Ja, toch slapen en boodschappen doen. Als ik dat te weinig doe haal ik gewoon nog even bij. Het voordeel overigens van film, series en muziek ten opzichte van lezen is dat als je kijkt of luistert het na anderhalf uur gewoon afgelopen is. Hoever ben je dan in je boek? Ik bedoel maar. Er is geen beginnen aan. Ik schakel maar weer over op muziek. Heb ik in mijn jeugd ook veel gedaan en toen toch ook veel gelezen. Hoe dat allemaal kon weet ik nu niet meer. Tja, het leven lijkt kort, maar eigenlijk is het heel lang. Ik kom daar nog op terug.
Ate Vegter, 17 mei 2023
2902 Lezen en bijten
Volkomen uitgeblust na alle feestelijkheden rond 5 mei en de kroning van het Britse vorstenpaar is het nu weer tijd om te lezen. Ik heb het eerste deel van de Berlijnse Trilogie, Een Berlijnse kwestie, van Philip Kerr uit en het eindigt dan ook zo dat je denkt dat er nog wel een vervolg komt. Dit verhaal is nog niet af zolang zij nog vermist is. En inderdaad gaat het tweede deel, Het handwerk van de beul, al snel over de mogelijke opduiking van de in deel een nog vermiste. Ik vind het een goeie schrijver met mooie alsvergelijkingen, die je echt meeneemt zolang je doorleest, maar moet bij detectives altijd het gevoel onderdrukken dat ik mijn tijd verdoe aan iets onbenulligs.
Maar waarom zou ik dat eigenblijk niet doen, mijn tijd verdoen aan iets onbenulligs? Is er iets benulliger dan een spannend boek van een goeie schrijver lezen? Nee, en wanneer hij veel heeft geschreven heeft het ook de belofte van nog veel mooi bestede uren in zich. Het gaat in de praat over gezondheid altijd over sporten en bewegen, dat dat goed is voor je hersenen en zo, maar lezen, daar hoor je behalve mij nooit iemand over, terwijl je dan toch heel veel nieuwe synapsen aanmaakt.
Anyway, ik werd van de week getriggerd om nu toch eindelijk maar eens te beginnen in Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeiffer. Ik sprak de journalist die hem in Athene gaat interviewen over zijn nieuwe boek Alkibiades en ja, dan lig je gelijk alweer een boek achter. Nu ben ik er na zes hoofdstukken al wel achter dat die Pfeiffer een fenomenaal schrijver is, die je meer dan verleidt in zijn toegankelijke wereld te vertoeven. Zijn somptueus taalgebruik weerhoudt mij niet een encomium over hem af te steken. Een heerlijk boek tot nu toe. Het is nog dik, maar het heeft een leeslint. Overdag lees ik dan Ilja Elpee en ’s avonds in bed lees ik op de e-reader Philip Kerr. Die bijten mekaar niet, tenminste niet waar ik bij ben.
Ate Vegter, 8 mei 2023
Lezen en schrijven
Om te lezen moet je bijna alles loslaten: je telefoon, je laptop, de krant en de tv, het verjaardagscadeautje dat je net wil bestellen, de lieve e-mail die je ook nog even wil beantwoorden, zelfs het stukje dat je erover wil schrijven moet je eventjes links laten liggen. Je pakt een boek en gaat lezen. Je opent het boek en sluit daarmee je eigen wereld. Je bent niet meer in Monnickendam, maar in Grand Hotel Europa. Over de locatie van het hotel vertelt de schrijver het volgende: vluchteling Abdul arriveert op Sicilië en komt in contact met meneer Montebello, de majordomus van het hotel. Ze reizen met de trein een dag, een nacht en nog een deel van de dag. Met de taxi gaan ze naar Grand Hotel Europa. Montebello stelt Abdul aan als piccolo. Maar waar is het hotel?
Zie je, ik ben nog steeds niet aan het lezen, maar aan het schrijven over lezen. Misschien dat ik er straks nog aan toekom. Als ik slecht slaap lees ik lekker. Overdag lees ik eigenlijk weinig, net zo goed als dat ik weinig wandel, loop, fiets, hol, ren, vlieg, duik, val, opsta en weer doorga. Ik maak weinig mooie autoritjes en fietstochtjes en ga weinig naar het museum. Ik wil naar de tentoonstelling MODERN in het Stedelijk, met ruim 300 werken van 200 kunstenaars en ontwerpers, uit wel 20 stromingen met namen als Vincent van Gogh, Gerrit Rietveld en Fernand Léger, maar ik heb nog geen tickets.
Alles is een tekort en tegelijk is er overal overvloed. De overvloed schept het tekort. Lezen is daarop geen uitzondering. Het enige wat ik genoeg doe, waarschijnlijk wel iets te veel is eten en drinken en tv kijken. Is er dan nog iets wat ik precies goed doe? Ja, toch slapen en boodschappen doen. Als ik dat te weinig doe haal ik gewoon nog even bij. Het voordeel overigens van film, series en muziek ten opzichte van lezen is dat als je kijkt of luistert het na anderhalf uur gewoon afgelopen is. Hoever ben je dan in je boek? Ik bedoel maar. Er is geen beginnen aan. Ik schakel maar weer over op muziek. Heb ik in mijn jeugd ook veel gedaan en toen toch ook veel gelezen. Hoe dat allemaal kon weet ik nu niet meer. Tja, het leven lijkt kort, maar eigenlijk is het heel lang. Ik kom daar nog op terug.
Ate Vegter, 17 mei 2023
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Ate Vegter
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
