Tot tranen toe geroerd

De manier waarop Fredrik Backman Ove neer zet is dan weer grappig, dan weer ontroerend. Regelmatig ergerde ik me aan de sikkeneurige Ove, vaak moest ik ook om hem lachen. Soms herkende ik mezelf of iemand in mijn omgeving in hem. Soms voelde ik helemaal niet met hem mee.

Ik vind het bijzonder knap hoe een schrijver zoveel in een mens los kan maken. Hij houdt je, in dit boek, op een mooie manier een spiegel voor.

Met name bij het slot van het boek werd ik tot tranen toe geroerd. Nu ik het boek uit heb zal ik Ove, met zijn (on)hebbelijkheden best een beetje missen.