Indrukwekkend einde

Samen met mijn clubgenoten van de leesclub van World of Thrillers las ik Honderd Dagen van de Zweedse schrijfster Emelie Schepp. Na de serie met officier van justitie Jana Berzelius is Maia Bohm haar nieuwe hoofdpersoon. Maia is een wat innemender personage dan Jana. Ze is een soort super-woman, die naast haar zware baan bij de politie de zorg heeft over haar 2 kinderen, Ella en Tim. Zij is met haar kinderen ingetrokken bij haar moeder waarmee ze het niet echt goed kan vinden, maar die haar wel intensief helpt bij de zorg voor de kinderen. Die hulp is hard nodig want Tim is ernstig ziek. Door zware hartproblemen ligt hij op de kinder-ic van het ziekenhuis van de plaats waarheen Maja is verhuisd. In haar nieuwe werkkring bij de politie krijgt ze te maken met de vermissing en mishandeling van het echtpaar Sundin. Tijdens haar zoektocht naar daders en achtergrond van deze gruwelijkheden gaat het steeds slechter met Tim. Zo slecht zelfs dat een harttransplantatie zijn enige redding is.

Het boek leest makkelijk vanwege de korte hoofdstukken en de prettige schrijfstijl. Het plot is indrukwekkend en origineel, gebaseerd op gebeurtenissen in het echte leven van de schrijfster. Helaas blijft de uitwerking van de karakters vrij oppervlakkig en zijn gebeurtenissen soms wel erg toevallig en de achtergrond van keuzes niet altijd even duidelijk. Zoals verwacht groeien beide situaties, de ziekte van Tim en de te onderzoeken zaak, in de loop van het boek naar elkaar toe. Vooral het einde van het boek is indrukwekkend en beklemmend. De schrijfster slaagt er goed in het gevoel van Maja bij de gebeurtenissen en de impact op haar omgeving op de lezer over te brengen.

Kortom, ik heb het boek met genoegen gelezen en neig ernaar het te waarderen met 3 sterren (“Goed”). Maar door de manier waarop orgaandonatie onder de aandacht wordt gebracht, met verwijzing naar instanties in Nederland en België die zich met dat onderwerp bezig houden, meen ik toch 4 sterren te moeten geven.