Lucy aan zee

Lucy aan zee heeft een mooie cover die past bij het boek
Het is maart 2020 als William de ex van Lucy,
Lucy overtuigt New York te verlaten en met hem naar de kust van Maine te vertrekken, waar hij het veiliger acht Toevallig wonen de exen allebei net weer alleen. Zij omdat haar tweede man een jaar eerder is overleden, hij omdat zijn derde vrouw hem onlangs heeft verlaten
Terwijl Lucy en William zoeken naar een soort gezamenlijke routine, weet het verhaal goed de sfeer van die eerste Covid maanden te beschrijven Wat volgt zijn situaties die voor jezelf herkenbaar zijn : De ernst van het virus die, met beelden van overvolle ic’s langzaam tot je doordringt, de angst en de onzekerheid. De lege agenda’s geen visite of uitgaan en het ongemak van geen handen schudden, zoenen en afstand houden.
De verhouding tussen de exen blijft ingewikkeld, hoezeer ze ook op elkaar gesteld zijn gebleven.
Grote gebeurtenissen worden afgewisseld met de kleine, dagelijkse beslommeringen waar we ons ook druk over kunnen maken bijvoorbeeld een kappersbezoek.
Het boek leest vlot en door de de actualiteit van het verhaal over de pandemie en de lockdown bevat het herkenbare dingen wat het verhaal menselijk maakt. De observaties van Lucy zijn prachtig verwoord, ik heb genoten van dit boek!