Wat een prachtig boek !

Het bos dat een muze werd.

Het leven is een eindeloze aaneenschakeling van contactmomenten.

Zo bleek Ingrid haar zoektocht over het bos, ook de zoektocht naar zich zelf te zijn.

De beelden die ze vastlegt inspireren haar tot het verwoorden van emoties, reflecties en mijmeringen.

Zo maakte ze 52 weekverslagen. Een jaar lang kun je meegenieten van haar fotoproject van het Muzebos. Het meest waardevolle dat fotografie haar gaf was de verdieping in het kijken.
Ze ging letterlijk meer zien. Met alle aandacht in het moment, die voelde als pure mindfulness.
In elk beeld dat ze ziet, schuilt een oneindig verhaal en wanneer dit je raakt, zul ook jij de jouwe herkennen en het is dan ook daar waar de connectie begint.

Zo heeft de lindeboom niet alleen contact met zijn omgeving, hij verbindt ook de geschiedenis van alle vroegere dagen met de dag van vandaag.
Terwijl Ingrid haar hand op de ruwe buitenkant van dit levende monument legt ontspringt haar het woord connectie in gedachten.
Maar wat is connectie? Haar gevoel zegt dat het bos haar gaat helpen om ergens dit jaar de antwoorden hiervan te vinden. Ze is van plan goed te gaan luisteren en wie weet vind ze wandelend over de bospaadjes ook een beetje peace.

Het echte onderdompelen in de natuur voelt ze wanneer er op een dag mist hangt in het Muzebos, dit maakt het nog intiemer, to-do lijstjes verdwijnen vanzelf uit haar gedachten.
Terwijl ze in het bos loopt, spot ze twee reeën in de verte. Wat zou ze het geweldig vinden om die van dichtbij te fotograferen. Ze vraagt zich tegelijkertijd af waarom we altijd verlangen naar een beter moment. Waarom zouden alle dagen en momenten gelukzalig moeten zijn ?
Zo kabbelt ze met haar hond voort, langs hoogte- en dieptepunten, op weg naar de dagen en momenten die eruit springen en haar doen beseffen dat ze leeft.
Want uiteindelijk creëren al deze momenten samen het meesterwerk waarnaar we verlangen. De antwoorden die ze zoekt weet ze zelf het beste te vinden, het enige wat ze hiervoor hoeft te doen is er gewoon naar te luisteren. Het bos bleek hier in haar spiegel.

Ingrid, wat heb je een mooie ode gemaakt aan het bos van Abelstok.
Je fascinatie en liefde voor de natuur is goed terug te vinden in je boek.

Ik voel me blij en dankbaar dat ik een inkijkje heb mogen doen in je leven en heb mogen genieten van je prachtige foto's, die meer vertellen en waarin ook Ik de connectie vind.