Lezersrecensie
Pageturner
In het eerste hoofdstuk krijgen we een korte terugblik te lezen van wat er in deel 1 gebeurd is. Nido heeft haar opleiding afgerond en wordt teruggestuurd naar Stonehenge waar alles begon. Zij zal daar ingedeeld worden in haar team.
In Stonehenge blijkt Sin-ja de leiding te hebben en zij verdeelt elke nieuweling in de toekomstige teams. Bij Nido haar naam verschijnt er in eerste instantie verdediger maar Sin-ja veranderd dit in aas. Hieruit blijkt dat Sin-ja alles wil doen om Nido’s leven zo moeilijk mogelijk te maken, haar zo snel mogelijk te laten “verdwijnen”. Maar ook Sin-ja merkt haar verandering op.
Je bent een en ander kwijt geraak.
Hiermee doelt Sin-ja op oa haar gewicht. Uiterlijk lijkt hoe langer hoe belangrijker te worden in de wereld van de Poortwachters.
Veyn dompelt je weer onder in de wereld van de poortwachters. En ik moet eerlijk zijn ik zou er niet graag deel van uitmaken. Het mega grote verschil in klassen en wie er aan de macht is. Een dictatuur waar je als aas niets tegen kunt beginnen. Je wordt letterlijk gebruikt als lokaas voor de monster waartegen je wordt ingezet. Andere willen zo weinig mogelijk contact met je omdat ze weten dat je toekomst waarschijnlijk enkel nog dagen telt en geen weken of maanden. Aas is de eerste die sneuvelt. Hoewel Nido zich daar heel erg bewust van is blijft ze vechten . De leus is niet voor niets:
Vecht of sterf.
Als ultieme wraak deelt Sin-ja Nido in bij een experiment dat misloopt. Dan ervaart Nido als nooit tevoren wat het betekend te vechten of te sterven.
In dissociatie is er vooral oog voor Nido: haar gevoelens, strijd en wanhoop beleven we vanop de eerste rij. Nido is een vechter en zal dit blijven. Spijtig is dat we enkel een blik mogen werpen op de andere personages. Ik zou graag ook meer van hen weten. Wat gaat er in hun hoofd om? Waarom reageren ze zoals ze doen. Enkel de liefde tussen Berger en Nido wordt een hoofdthema tussen het geweld door. Zij moeten weer vele opofferingen doorstaan.
De schrijfstijl van Veyn weet me weer te betoveren. De spanningsbogen ontspannen telkens maar even voor je weer in de volgende actie getrokken wordt. Ze beschrijft de omgeving zodat je die voor je ziet zoals je ook de wezens voor je op ziet doemen. Je begint met lezen en wilt het boek het liefst niet meer wegleggen. Je word in een wereld getrokken waarin je zelf absoluut niet wil leven maar die je niet loslaat.
Conclusie
Dissociatie is pageturner met een cliffhanger als afsluiter. Je beleeft de wereld van de poortwachter van de eerste tot de laatste bladzijde. Hoe hou je jezelf recht in deze wereld? Er is maar 1 mogelijkheid : Vecht of sterf.
In Stonehenge blijkt Sin-ja de leiding te hebben en zij verdeelt elke nieuweling in de toekomstige teams. Bij Nido haar naam verschijnt er in eerste instantie verdediger maar Sin-ja veranderd dit in aas. Hieruit blijkt dat Sin-ja alles wil doen om Nido’s leven zo moeilijk mogelijk te maken, haar zo snel mogelijk te laten “verdwijnen”. Maar ook Sin-ja merkt haar verandering op.
Je bent een en ander kwijt geraak.
Hiermee doelt Sin-ja op oa haar gewicht. Uiterlijk lijkt hoe langer hoe belangrijker te worden in de wereld van de Poortwachters.
Veyn dompelt je weer onder in de wereld van de poortwachters. En ik moet eerlijk zijn ik zou er niet graag deel van uitmaken. Het mega grote verschil in klassen en wie er aan de macht is. Een dictatuur waar je als aas niets tegen kunt beginnen. Je wordt letterlijk gebruikt als lokaas voor de monster waartegen je wordt ingezet. Andere willen zo weinig mogelijk contact met je omdat ze weten dat je toekomst waarschijnlijk enkel nog dagen telt en geen weken of maanden. Aas is de eerste die sneuvelt. Hoewel Nido zich daar heel erg bewust van is blijft ze vechten . De leus is niet voor niets:
Vecht of sterf.
Als ultieme wraak deelt Sin-ja Nido in bij een experiment dat misloopt. Dan ervaart Nido als nooit tevoren wat het betekend te vechten of te sterven.
In dissociatie is er vooral oog voor Nido: haar gevoelens, strijd en wanhoop beleven we vanop de eerste rij. Nido is een vechter en zal dit blijven. Spijtig is dat we enkel een blik mogen werpen op de andere personages. Ik zou graag ook meer van hen weten. Wat gaat er in hun hoofd om? Waarom reageren ze zoals ze doen. Enkel de liefde tussen Berger en Nido wordt een hoofdthema tussen het geweld door. Zij moeten weer vele opofferingen doorstaan.
De schrijfstijl van Veyn weet me weer te betoveren. De spanningsbogen ontspannen telkens maar even voor je weer in de volgende actie getrokken wordt. Ze beschrijft de omgeving zodat je die voor je ziet zoals je ook de wezens voor je op ziet doemen. Je begint met lezen en wilt het boek het liefst niet meer wegleggen. Je word in een wereld getrokken waarin je zelf absoluut niet wil leven maar die je niet loslaat.
Conclusie
Dissociatie is pageturner met een cliffhanger als afsluiter. Je beleeft de wereld van de poortwachter van de eerste tot de laatste bladzijde. Hoe hou je jezelf recht in deze wereld? Er is maar 1 mogelijkheid : Vecht of sterf.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Boekenvirus
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
