De verkeerde vriend

Werner Mans heeft een vrij rustig leven met zijn vrouw Murielle en tienerdochter Roos. Hij werkt van negen tot vijf en verblijft met zijn gezin regelmatig in een stacaravan. Wanneer Roos besluit met vriendinnen te gaan stappen in Alcatraz - de tent waar hij vroeger ook kwam - en Victor en Rico via haar zijn leven en de camping op stappen, verandert alles. Werner neemt een drastische stap; hij besluit voor zichzelf op te komen. Met alle gevolgen van dien

De verkeerde vriend zit vol gebeurtenissen, alleen speelt een groot deel daarvan zich af in Werners hoofd. Dat is soms wat verwarrend, omdat je als lezer even terug bladert om te checken of hetgeen echt gebeurt is, of dat het maar een gedachte is. Van den Bemd zei me vooraf dat Werner nogal een sul is en daar moet ik hem absoluut gelijk in geven. Werner denkt veel, wil veel, maar heeft niet de ballen om voor zichzelf op te komen. Hoewel de lezer in het hoofd van Werner kan kijken, blijft het toch moeilijk te begrijpen wat er werkelijk in hem omgaat. Ik hoopte op duidelijkheid in het slot, maar dat kwam er niet. Werner blijft voor mij één groot vraagteken

Uit de schrijfstijl wordt duidelijk dat Van den Bemd goed om zich heen heeft gekeken. Hij keek mensen, naar de lichaamstaal, het gedrag en dat is duidelijk terug te lezen. Het verhaal leest vlot, een echte spanningsboog is er naar mijn mening niet, maar er zijn verschillende passages waar je als lezer even een 'wow'-moment hebt. 'Wow dit zag je echt niet aankomen'. Daardoor wordt je meteen verder het verhaal in getrokken. Er is geen moment van voorspelbaarheid. Daarom is het verhaal origineel bedacht en goed in elkaar gezet