Lezersrecensie
Een liefdesverhaal, dat me lang bij zal blijven.
Yasmen en Josiah zijn soulmates en stapelgek op elkaar. Door hard te werken hebben ze hun dromen laten uitkomen en zijn ze gelukkig met hun twee kinderen. Wanneer het noodlot hen treft, lijkt het leven onherstelbaar beschadigd. Waar Yasmen in een depressie raakt, stort Josiah zich op het runnen van hun restaurant. Met een scheiding als gevolg.
Het verhaal begint twee jaar na de scheiding en zowel Josiah als Yasmen lijkt de draai te vinden, zowel tijdens het werk in het restaurant als in het co-ouderschap. Maar toch, elke keer als ze elkaar tegen komen, blijft er iets knagen en vragen ze zich af: kunnen we elkaar wel écht laten gaan?
Ik wil Ryan complimenteren met de manier waarop ze de lezer het verhaal insleurt. Al lezende belandde ik in een achtbaan vol emoties. Van de ongemakkelijkheid en de jaloezie bij de ontmoeting tussen Vashti en Yasmen, tot de irritatie en onmacht van de relatie tussen moeder en dochter. Tot aan Josiah, waarbij ik uit pure frustratie naar zijn hoofd wilde slingeren: "OPEN JE OGEN! IN GDOSNAAM."
Afijn, ik leefde volledig mee met de personages, zowel bij de mooie als minder mooie momenten. 'Voor ik je laat gaan' is zo puur opgeschreven en overtuigd al na een paar bladzijden.
Het enige waar ik wat minder fan van was waren de vriendinnen. De verhaallijn van Soledad en Hendrix vond ik onaf en deden afbreuk aan het verhaal. De personages voelden te oppervlakkig en leken er 'maar' bij geschreven te zijn. Plus - maar dat is echt persoonlijk - de uitgebreide erotische scènes hadden wat mij betreft ook de prullenbak in gemogen. Zonder de seks ben ik er ook genoeg van overtuigd hoeveel Josiah en Yasmen van elkaar houden. Maar goed, dat maakt het verhaal voor liefhebbers wel lekker spicy. Al met al, een zeer sterk liefdesverhaal, dat me lang bij zal blijven.
Het verhaal begint twee jaar na de scheiding en zowel Josiah als Yasmen lijkt de draai te vinden, zowel tijdens het werk in het restaurant als in het co-ouderschap. Maar toch, elke keer als ze elkaar tegen komen, blijft er iets knagen en vragen ze zich af: kunnen we elkaar wel écht laten gaan?
Ik wil Ryan complimenteren met de manier waarop ze de lezer het verhaal insleurt. Al lezende belandde ik in een achtbaan vol emoties. Van de ongemakkelijkheid en de jaloezie bij de ontmoeting tussen Vashti en Yasmen, tot de irritatie en onmacht van de relatie tussen moeder en dochter. Tot aan Josiah, waarbij ik uit pure frustratie naar zijn hoofd wilde slingeren: "OPEN JE OGEN! IN GDOSNAAM."
Afijn, ik leefde volledig mee met de personages, zowel bij de mooie als minder mooie momenten. 'Voor ik je laat gaan' is zo puur opgeschreven en overtuigd al na een paar bladzijden.
Het enige waar ik wat minder fan van was waren de vriendinnen. De verhaallijn van Soledad en Hendrix vond ik onaf en deden afbreuk aan het verhaal. De personages voelden te oppervlakkig en leken er 'maar' bij geschreven te zijn. Plus - maar dat is echt persoonlijk - de uitgebreide erotische scènes hadden wat mij betreft ook de prullenbak in gemogen. Zonder de seks ben ik er ook genoeg van overtuigd hoeveel Josiah en Yasmen van elkaar houden. Maar goed, dat maakt het verhaal voor liefhebbers wel lekker spicy. Al met al, een zeer sterk liefdesverhaal, dat me lang bij zal blijven.
1
Reageer op deze recensie