Woesten

Als ik me niet vergis staat dit boek in de Hebban top 1000, en aangezien ik het (te) ambitieuze plan heb om alle boeken uit de lijst te lezen, koos ik dit keer voor Woesten.

Woesten is een pittig verhaal over een gezin dat wordt geteisterd door tegenslag en negativiteit. Wanneer Elizabeth bevalt van een tweeling staat de wereld stil. Één zoon, Valentijn is een prachtig kind, maar de tweede zoon is mismaakt. De vader weigert hem een naam te geven, omdat het kind - volgens zijn zeggen - snel zal sterven. Toch blijft 'Nameloos' leven en hij leidt een gesluierd bestaan, totdat de Eerste Wereldoorlog uitbreekt.

Zoals ik eerder zei is dit een pittig verhaal. Je ziet een ontwricht gezin. Vader spreekt niet tegen moeder en negeert zijn mismaakte zoon, waardoor de lat bij Valentijn, om perfectie na te streven, onnatuurlijk hoog ligt. Wat prettig is aan het verhaal, is dat alle gezinsleden aan het woord komen. Het perspectief wisselt per deel en niet meermaals per hoofdstuk. Dat leest prettig en je begrijpt beter waarom mensen zijn en doen zoals ze zijn. De personages zijn krachtig neergezet, al blijft Nameloos een beetje vaag. Of dat een bewuste keuze is geweest, weet ik niet, maar juist dat vage versterkt de fascinatie van het personage daardoor des te meer.

Helaas vond ik het laatste deel een beetje warrig, doordat het verhaal naar mijn mening iets te beeldend en metaforisch werd weergegeven. Daardoor had ik niet altijd goed door wat er precies gebeurde. Een gemiste kans, dat helaas afbreuk deed aan de rest van het verhaal, wat zeer sterk was.

Toch is Woesten een intrigerende boek. Ik begrijp goed dat het meerdere prijzen heeft gewonnen (Debuutprijs, Bronzen Uil 2014) en dat het in de Hebban top 1000 staat.