Niets is wat het lijkt

Bizarre moorden zijn kenmerkend voor Daniel Cole. Deze keer bevinden de slachtoffers zich in afgesloten ruimtes en is er geen spoor van de moordenaar, behalve het feit dat er altijd iets glimmends verdwijnt. Vandaar dat de pers de seriemoordenaar de naam Jackdaw (= Kauw) heeft gegeven. 

Agenten Scarlett en Frank, beide door schuldgevoel vanwege het verleden geplaagd, willen zich dubbel en dwars bewijzen. De jonge, onbesuisde Scarlett wil zo ongeveer ten koste van alles zichzelf en de rest van het korps bewijzen dat ze een zeer lastige moordzaak kan oplossen. De oudere en meer ervaren Frank wil zijn jongere collega hoe dan ook beschermen voor domme fouten.  

En dan is er nog de charmante, maar egoïstische gentleman Henry. Hij trekt altijd zijn eigen plan, terwijl hij Scarlett als ‘privédetective’ adviseert. Maar Scarlett weet onder zijn huid te kruipen en dat betekent dat hij twee keer moet nadenken over zijn acties en de gevolgen daarvan. 

Ondanks de gruwelijke moorden is het geen angstaanjagende thriller, eerder zeer vermakelijk door de ietwat droge humor die regelmatig in het verhaal voorbij komt. Alle moorden waarbij Niets is wat het lijkt, vond ik origineel bedacht en ik ging steeds van “Maar hoe dan?” naar “O ja, geweldig bedacht” als het achteraf werd verklaard. 

Tel daarbij op dat Cole veel gebruikt maakt van cliffhangers en nieuwsgierig makende triggers zoals in de proloog. Plus de driehoeksverhouding tussen de hoofdpersonages die er een is van aantrekken, afstoten en beschermen en die zorgt voor verdere karakterontwikkeling. Dan is duidelijk dat de basis voor een goed verhaal is gelegd.

Verder heeft de auteur een zeer prettige schrijfstijl waarbij scenes behoorlijk levendig en filmisch beschreven zijn in veelal korte zinnen. Een duidelijk voorbeeld is: “De metalen deuren gingen open. … Doodse stilte.” Zoiets zie ik dan direct voor me.
Het verhaal eindigt in meerdere epilogen met cliffhangers waardoor het startsein voor een vervolg gegeven is. Eentje waar ik nu al enorm naar uit kijk.

Jackdaw is vooralsnog een van mijn favoriete boeken voor dit jaar. Boeiend van begin tot eind, een zeer fijne leeservaring en op verschillende momenten een glimlach op mijn gezicht toverend. Voor mij absoluut 5 sterren waard.