Nederlandse spionagethriller op het gebied van actualiteit, politiek en oorlog

Dit boek is een vervolg van de Repairclub, maar is mijns inziens prima los te lezen van het eerste deel.

John Antink is een gepensioneerd chef van de geheime dienst, sindsdien heeft hij een Repair Club opgericht met enkele oude vrienden. Tijdens een van die reparatiedagen krijgt hij een aflopende timer en een foto en de opdracht om in circa twee weken tijd te achterhalen wat er in het verleden in Afghanistan is gebeurd. En zo begint het verhaal afwisselend in het heden en het verleden.


Het betreft een Nederlands spionageverhaal over een gepensioneerd James Bond-achtig personage en zijn vriendenteam. Als lid van de World of Thrillers 2023 boekenclub mocht ik dit boek lezen en ben ik met een open mind eraan begonnen. Ik geef het boek 3 van de 5 sterren, geen slecht verhaal, maar ook geen wow-factor voor mij.
Het was prima opbouwend verhaal dat door de korte hoofdstukken goed leesbaar was en uiteindelijk wil je naar het einde toe weten hoe de vork in de steel zit.

Na het lezen van de binnenflap dacht ik aan een combinatie van James Bond senior en de tv-serie 24, wat het heel in de verte ook wel is, maar de echte spanning van beide voorbeelden ontbrak. Al was de dreiging in Afghaans oorlogsgebied zeker voelbaar. Oorlogstrauma heeft duidelijk een betekenis in dit verhaal, maar er wordt niet in gezwelgd en maakt het verhaal er ook niet zwaarder door.

Toch kon het boek mijn aandacht niet vasthouden, deels omdat het verhaal zich afspeelt in een oorlogsgebied. Een genre dat mij niet ligt. Hoe cliché het ook klinkt, ik denk dat dit boek eerder mannen dan vrouwen zal aanspreken, of in ieder geval lezers die vaker oorlogsverhalen lezen. 

Het zit ‘m in kleine details dat ik geen hogere waardering geef. De spanning had wellicht iets meer aanwezig geweest als de hoofdstuktitels vervangen waren door alleen de tijd op de timer, dan voel je veel meer de druk die de personages voelen. Ook de werking van de AIVD is behoorlijk uitgebreid en leidt zo nu en dan af van het de kern van het verhaal, en al lezend vroeg ik mij af hoe de gepensioneerde John nog zo fit kan blijven terwijl hij steeds in benarde situaties beland en nauwelijks tijd heeft om te herstellen, iets dat bij ouderen toch wat meer tijd kost.



Aan het einde van de boekenclub konden we nog een vraag stellen aan auteur Charles den Tex, ik vroeg hem waar zijn interesse vandaan kwam om over de Nederlandse Inlichtingendienst te schrijven? Zijn antwoord was: “Ik wilde al heel lang een spionagethriller schrijven. Dat is iets heel anders dan ik eerder schreef. Tijdens de corona epidemie had ik de tijd om er verder over na te denken en kreeg ik het idee van de gepensioneerde spionnen die een repair club hebben en die samen de fouten uit het verleden moeten repareren. Dat gaf me een opzet om heden en verleden bij elkaar te brengen. Bovendien staan de inlichtingendiensten opeens weer in de belangstelling. Sinds Rusland de oorlog in Oekraïne is begonnen is hun werk weer veel belangrijker geworden.”
En in die opzet is hij zowel met De Repair Club als dit vervolg Trauma zeer zeker geslaagd. 

Dus laat je niet afschrikken door mijn gemiddelde beoordeling die gedeeltelijk gebaseerd is op smaak.

Want is jouw interesse op het gebied van actualiteit, spionage, politiek en oorlog? Dan is dit een uitstekend boek voor jou om te gaan lezen.