Origineel en verfrissend werk, wel in een wat te hippe stijl

De vier sterren zitten 'm vooral in de originaliteit van de verhalen, zoals geldt voor al het werk van Olde Heuvelt dat ik tot nu toe heb gelezen. Hij durft te gaan voor het meer absurde en bizarre, wat ik zeker in de Nederlandse boeken vaak mis. Ook kan hij goed echte horror oproepen, al doorbreekt de naar mijn idee toch steeds te 'hippe' schrijfstijl soms wel de spanning.

Zoals veel lezers vond ik het laatste verhaal, 'Hertenhart en gembertimbaaltjes', het minst goed. Sprookjesmotieven kunnen goed werken in een modern verhaal, maar dan heb ik toch liever verhalen en strips van bijvoorbeeld Neil Gaiman, die weet hoe je daar goed gebruik van kunt maken.
Het enige echte horrorverhaal is 'Je weet hoe dit verhaal gaat'. Olde Heuvelt heeft naar mijn idee het urban-legendgevoel in de stijl van Aziatische horror een mooie draai gegeven. Horror in optima forma.
'De jongen die geen schaduw wierp', 'De Inktlezers van Doi Saket' en 'De vis in de fles' zijn alle drie magisch-realistische dramaverhalen. De eerste vond ik erg goed, de andere twee vond ik minder geslaagd, al blijven ze vol originele ideeën zitten; het mankement bij deze twee verhalen vond ik wederom de schrijfstijl.

Alles bij elkaar dus een originele en on-Nederlands (in de positieve zin van het woord) en verfrissend boek, al had de schrijfstijl van mij wat minder hip gemogen.