Droge stof

De eerste zin van de korte inhoud is ‘De zaak-Nicole is geen boek over Nicole van den Hurk.’ Dit kan ik nu, na het lezen, volledig beamen. In ‘De zaak-Nicole’ word je aan de hand van de journalist, in dit geval Max Steenberghe, genomen tijdens de onderzoeken, opsporingen en verhoren van onder andere de politie en het NFI, in deze bizarre zaak.

Wat ik merkte tijdens het lezen was dat het vrij droge stof was en hierdoor kon ik op sommige momenten moeilijk mijn concentratie bij het verhaal houden. Ook door de vele herhalingen aan informatie en telkens dezelfde verhoren werd het boek voor mij een beetje eentonig.

De schrijfstijl vond ik erg staccato, dus zeg maar kort en krachtig en als ik naar de zinsopbouw ga kijken lopen sommige zinnen toch niet helemaal lekker, neem nu de zin: ‘Jeroen regelt dat Henk Tromp regelt dat iemand regelt dat de originele familierechercheurs worden opgetrommeld om moeder Jolanda zo snel mogelijk na de arrestatie in te lichten’. Persoonlijk vind ik dit niet fijn lezen en dit zorgt dan ook voor irritatie tijdens het lezen.

Het boek ‘De zaak-Nicole’ is wel een bron van informatie. Het geeft een uniek inkijkje in een onderzoek naar een dader en de weg naar de veroordeling. Ben je geïnteresseerd in bijvoorbeeld politiezaken of wil je wel eens weten hoe het NFI te werk gaat? Dan is dit een boek waar je van zult smullen.

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.