Wat een verloren koffer al niet teweeg kan brengen. Rasters schuwt geen onderwerp in dit ontroerende verhaal.

“Een ongeopende brief. Een verloren koffer. Twee levens die voorgoed zullen veranderen.”

Deze roman van de hand van Gaby Rasters heeft weer genoeg ingrediënten om over na te denken. Autisme, vereenzaming, overlijden, kanker, psychische problemen, diep verdriet, maar zeer zeker ook veel liefde, die ge- en hervonden wordt. Het verhaal bevat twee hoofdpersonages die je om beurten volgt in hun leven. Tomas en Sharon.

Tomas, welke bekend geworden is door een parfum dat hij creëerde, geholpen door zijn muze en liefde van zijn leven de Engelse Maggie. Wanneer Maggie ziek wordt leest hij alles wat los en vast zit om informatie te vinden die Maggie kan redden.

Tomas, is ben er nog. Zie je dat? Voel je mijn hartslag? Mijn hart klopt voor jou en dat zal het blijven doen, ook als ik er niet meer ben. Maar nu ben ik er nog! Kom je eigen wereld uit en leef dat laatste stukje dat ik hier nog ben, met mij samen.”

Wanneer Maggie overlijdt, stort Tomas in en parfum creëren lukt niet meer . Zijn autisme krijgt de overhand en hij laat niemand meer toe in zijn leven, zelfs zijn zus kan amper tot hem door dringen. Hij werkt omdat het moet en om zijn zinnen te verzetten, maar het werk dat hij doet heeft niets met parfum te maken.

Sharon die bij haar moeder werkt als makelaar, heeft een heerlijk leventje, ook al is zij niet zo gedreven als haar moeder zou willen. Haar ouders zijn gescheiden. Vader is een kunstenaar, die overal wel kunst in kan zien, zelfs in een koffer. Haar moeder, een op en top zakenvrouw is een kille tante, maar hoe is zij zo geworden? Sharon heeft een beste vriend, Bryan, die ze kan lezen en schrijven, maar wanneer ze er achter komt dat hij iets voor haar heeft verzwegen, is Sharon heel diep gekwetst en wil Bryan voorlopig niet meer zien.

“Ze was Bryans beste vriendin en de oogappel van haar vader. En toch was iedereen voor elkaar op de vlucht. Misschien niet eens voor elkaar, maar vooral voor de waarheid die pijn deed.”

Tomas de jonge weduwnaar, heeft een brief van Maggie gevonden in haar lievelingsboek die hij pas een jaar na haar overlijden mocht open maken, in deze brief geeft zij hem enkele opdrachten. Ze weet dat hij na haar dood in een hele diepe put zou belanden en met deze opdrachten hoopt zij hem uit zijn dal te halen.

Een roman met heel veel plotwendingen, met pijnlijke momenten maar ook met heel veel liefde. Gaby schuwt het niet om heftige onderwerpen ter sprake te brengen. Misschien dat er veel gebeurd in het verhaal en vooral het einde is voor de autistische Tomas en waarschijnlijk ook voor de lezer erg heftig denk ik. Toch is dit boek niet weg te leggen en leest het als een trein. De hoofdpersonages worden zo diep uitgewerkt en zo intrigerend neergezet, dat ze als ware op je netvlies verschijnen. Een vleugje London zou het heel goed doen op het witte doek, zeker rond de kersttijd zal dit vele mensen ontroeren..