Speciale antenne

Dankzij uitgeverij Oevers is dit de tweede vertaalde roman van de Noorse schrijver, Rune Christiansen, waar we kunnen van genieten. En genieten is dit echt wel. Al bij de eerste roman ‘Fanny en het mysterie in het treurende bos’ hebben we deze schrijver in ons hart gesloten.
Als een klaterend beekje, dat glinstert in het zonlicht maar dat af en toe ook meandert in de schaduw, volgen we dit bedrieglijk eenvoudige verhaal over het dagdagelijkse leven van Lydia, een bekwame dierenarts in een klein stadje in Noorwegen.

Weinig actie, geen plot, geen grote gebeurtenissen maar pure, melancholische poëzie.

Lydia is eenzaam, maar ook weer niet. Ze geniet van de kleine dingen, staat met beide voeten op de grond, romantiek is haar vreemd. Komt er een partner op haar weg is dat goed, komt er geen is dat ook ok. Toch hangt er een melancholische sfeer rond haar die in je hoofd en lijf kruipt. Als enig kind mist ze haar moeder die recent overleden is. Haar introverte vader houdt haar op afstand.
Gretig wil je alles over haar weten en met pijn in het hart sla je de laatste bladzijde om, want je wou nog zoveel meer…

Geen boek voor lezers die van actie en spanning houden, een aanrader voor lezers met een rijk gevoelsleven die een ‘speciale’ antenne hebben.