Lezersrecensie
Rauw en authentiek
Iemand die het geluk heeft om nog nooit een dierbare te hebben verloren en zich de bijbehorende pijn niet kan voorstellen, lees dit boek en kom een beetje in de buurt.
Het rauwe, emotionele relaas van Mariposa die haar gehandicapte zusje, Tully, verliest en haar man Felix die met alle macht probeert te beletten dat Mariposa verder en verder van hem wegdrijft.
Mariposa of Mari onderneemt een kilometerslange voettocht om het verdriet, dat haar verscheurt, een beetje te boven te komen. Ze trotseert de natuurelementen, zoekt lichamelijke pijn op om haar psychische pijn even niet te voelen. Mari redt een kauwtje, dat ze Jakke doopt en vindt in hem een bondgenoot, een houvast. De ontmoetingen die ze her en der heeft op haar tocht, helpen haar als stapstenen door een wilde stroom. Deze ontmoetingen en de boeken van vooral Richard Skelton en Annie Dillard, waar ze inspiratie uit put.
Af en toe zoekt ook Felix haar op en klampen ze zich, middels een heftige vrijpartij, aan elkaar vast waarna Felix met lede ogen moet toezien hoe Mari haar tocht opnieuw alleen verder zet. In haar hoofd blijft ze in verbinding met Felix door het dagboek dat ze bijhoudt. Hij bouwt voor haar een 'porch’ aan hun huis, een rustpunt waar ze zich desgewenst zal kunnen terugtrekken. Tenminste als ze zou beslissen om weer huiswaarts te keren...
Het eindpunt is de zee: dat uitgestrekte, troostende, rustgevende, zilte nat…
Het rauwe, emotionele relaas van Mariposa die haar gehandicapte zusje, Tully, verliest en haar man Felix die met alle macht probeert te beletten dat Mariposa verder en verder van hem wegdrijft.
Mariposa of Mari onderneemt een kilometerslange voettocht om het verdriet, dat haar verscheurt, een beetje te boven te komen. Ze trotseert de natuurelementen, zoekt lichamelijke pijn op om haar psychische pijn even niet te voelen. Mari redt een kauwtje, dat ze Jakke doopt en vindt in hem een bondgenoot, een houvast. De ontmoetingen die ze her en der heeft op haar tocht, helpen haar als stapstenen door een wilde stroom. Deze ontmoetingen en de boeken van vooral Richard Skelton en Annie Dillard, waar ze inspiratie uit put.
Af en toe zoekt ook Felix haar op en klampen ze zich, middels een heftige vrijpartij, aan elkaar vast waarna Felix met lede ogen moet toezien hoe Mari haar tocht opnieuw alleen verder zet. In haar hoofd blijft ze in verbinding met Felix door het dagboek dat ze bijhoudt. Hij bouwt voor haar een 'porch’ aan hun huis, een rustpunt waar ze zich desgewenst zal kunnen terugtrekken. Tenminste als ze zou beslissen om weer huiswaarts te keren...
Het eindpunt is de zee: dat uitgestrekte, troostende, rustgevende, zilte nat…
1
Reageer op deze recensie