Ode aan de literatuur

Wie echt heel veel van boeken en lezen houdt, moet deze parel, gebaseerd op ware feiten, in huis halen.

Het boek is opgedeeld in hoofdstukken die heen en weer in de tijd springen. Enerzijds bevatten ze dagboekfragmenten van een zekere Edmond Charlot. Hij start in 1935, op 21-jarige leeftijd, “Les Vraies Richesses’ op in Algiers. Een boekhandel, bibliotheek, kunstgalerij en uitgeverij in één.

Charlot was de eerste uitgever van Albert Camus, toch één van de grootste en invloedrijkste schrijvers uit de literatuur. Als naam voor zijn boekhandel kiest hij de titel van een roman van Jean Giono: Les Vraies Richesses. Op korte tijd wordt zijn kleine boekhandel een bloeiend centrum voor schrijvers en literatuurliefhebbers. Charlot die literatuur en kunst ‘ademt’ barst van de ideeën die helaas getemperd worden door het krappe financiële budget. De Tweede Wereldoorlog en later ook de Algerijnse Onafhankelijkeidsoorlog komen nog meer stokken in de wielen steken…

In de andere hoofdstukken springen we naar 2017 waar Ryad, een niet van lezen houdende student, de stage-opdracht krijgt om de huidige vervallen boekhandel/bibliotheek op te ruimen en leeg te maken. Hij wordt op de vingers gekeken door Abdallah, de laatste werknemer van ‘Les Vraies Richesses’, die treurt over de definitieve sluiting.

Is er initieel wrijving tussen Ryad en Abdallah, komen ze gaandeweg toch wat nader tot elkaar. Hun personages blijven wat vager en minder uitgewerkt. Zoals ik het zie worden ze vooral gebruikt om subtiel iets over het hedendaagse Algerije mee te geven.

Dit boek is vooral een eerbetoon aan schrijvers en aan literatuur. Een eerbetoon aan een man, Edmond Charlot, wiens leven gevuld was met enthousiasme, idealisme en liefde voor de letteren en kunst, maar in de plooien en het stof van de tijd terecht kwam en onterecht vergeten. Bedankt Kaouther Adimi, om hem voor even opnieuw in de schijnwerpers te zetten.