Het verborgen leven van bomen

Deze Turkse schrijfster heb ik nog niet zo lang geleden ontdekt. Haar beeldende, mooie zinnen en haar open en kritische doch niet (ver)oordelende blik, spraken me enorm aan.

Eén van de belangrijkste personages in dit boek is een vijgenboom. Deze vertellende boom verbindt de personages en hun verhalen met elkaar. Shafak doet dit zo goed dat dit helemaal niet storend of ongeloofwaardig overkomt, integendeel, je gaat er helemaal in mee!

We leren de Turkse Defne kennen en de Griekse Kostas, die als een blok voor elkaar vallen maar elkaar alleen in het geheim kunnen zien. Hun families zijn radicaal tegen een verbintenis en tot overmaat van ramp valt ook hun geliefde eiland Cyprus ten prooi aan onlusten en erger: een verwoestende oorlog. Vrienden en familie komen om, haat en onbegrip tieren welig.

Na een jarenlange scheiding komen ze terug bij elkaar maar niet zonder een hartverscheurende prijs te betalen. Alle familiebanden worden verbroken.
In Londen wordt Ada, hun dochter, geboren. De bekroning van hun liefde. Na de veel te vroege dood van Defne probeert Ada lang bewaarde familiegeheimen te ontrafelen. Daar komt zij niet zonder kleerscheuren vanaf. Pijn en trauma’s blijven doorwerken in opeenvolgende generaties.

Shafak schreef een verhaal met thema’s die heel actueel zijn: migratie, oorlog, religie, milieu, angst voor ‘de ander’, homo- en xenofobie… Ze leidt de lezer naar begrip en mededogen voor meerdere standpunten en dat is knap.