Verrassend on-Nederlands en spannend

De naam doet anders vermoeden maar de auteur Jack Lance is net zo Nederlands als windmolens, klompen en tulpen dat zijn. We moeten 15 km boven Venlo zijn, willen we de woonplaats Broekhuizenvorst, aan de Maas, binnen kunnen rijden. Daar heeft Lance onder zijn eigen naam, Ron Puyn, domicilie gekozen. De favoriete auteurs van deze voormalige journalist zijn al jarenlang Stephen King en Dean Koontz, door wie hij zich duidelijk heeft laten inspireren bij al zijn verhalen. Vanaf 2001 zijn boeken onder de naam van Jack Lance verschenen waarvan een aantal enkele jaren later opnieuw zijn uitgegeven. Hellevanger is daar een van; voor het eerst in 2004 verschenen, ligt dit boek vanaf april 2014 opnieuw in de schappen van de Nederlandse en Vlaamse boekwinkels.

Rachel Saunders is nooit aangekomen in het bed and breakfast waar ze gereserveerd heeft. Haar vriend, Jonathan Lauder, heeft al enkele dagen niets van haar vernomen nadat ze alleen naar de begrafenis is geweest van haar hartsvriendin Jenny Dougal.
Maar Rachel komt moederziel alleen in een bos tot bewustzijn, gewond en vervuild en onwetend waar ze zich bevindt en waar ze vandaan komt. Door een bijna-aanrijding wordt ze door Stephen Mackenzie geholpen en mee naar zijn huis genomen. Langzaam komen weer flarden uit haar geheugen tevoorschijn, en als ze haar eigen identiteit weer terug heeft, is haar een ding heel duidelijk. Haar vriendin is niet overleden, Rachel is ook nooit naar een begrafenis van haar geweest en ze weet zeker dat Jenny Dougal ergens gevangen wordt gehouden.
Ze weet haar vriend Jonathan (Jon) van haar gelijk te overtuigen en samen proberen ze het verleden te reproduceren en via gebeurtenissen uit dat verleden, sporen te vinden naar Jenny. Een uiterst moeizaam traject ontvouwt zich langzaam voor hen maar wel een dat boordevol verrassingen en gevaar is…

Na de eerste bladzijden van Hellevanger krijg je de indruk dat je aan een dertien in een dozijn-verhaal bent begonnen. Gedachten als ‘beetje flauw’ en ‘dit ken ik al’ steken de kop op, maar algauw ontspint zich een nauwkeurig opgebouwd, spannend verhaal. Gebeurtenissen waar niemand een vinger achter kan krijgen, zetten Rachel en Jon regelmatig op het verkeerde been en maken hun gedachten en uitgangspunten alleen maar ongeloofwaardiger. Zelfs Jonathan is af en toe het spoor volledig bijster echter dat belet Rachel niet om met een tomeloze onverzettelijkheid uiterst zelfbewust door te gaan. Lijdend aan een vorm van amnesie, is veel uit haar geheugen verdwenen, maar heel geleidelijk komt er steeds een stukje terug. Dat wordt op een bijzondere wijze door Jack Lance beschreven en resulteert in een continu opbouwende en nieuwsgierig makende verhaallijn. De oplossing is te vinden in de verledens van Rachel en haar vriendin Jenny. Ter illustratie is het afpellen van een ui, laagje voor laagje tot aan de kern, wel een passend equivalent voor de door Jack Lance gekozen opbouw. Tot de beschikbaar gekomen informatie in staat is de lont voor een exploderende ontknoping te ontsteken. Dan is er ook geen houden meer aan en komt er uiteindelijk op iedere vraag een bevredigend antwoord. Lance heeft de kunst van King goed geobserveerd en even verrassend en met gevoel voor emotie toegepast.