Clownsnacht

!Waarschuwing: Spoilers en ongezouten meningen!
Recensie 106#

Samenvatting van het verhaal:
Om wat bij te verdienen past Fara op de kinderen (Marnix en Suzie) van de familie Zuiderduin. Er gaat een waarschuwing rond, dat een moordenaar is ontsnapt uit een gesloten instelling en het zit Fara maar niet lekker. Het helpt dan ook niet dat de kinderen voor iets bang zijn, er amper bereik is, de stroom uitvalt, het huis kraakt, er een enge clownstandbeeld op zolder staat en dat ze vreemde telefoontjes krijgt van meneer Zuiderduin. Wanneer Suzie weer wakker schrikt van een nachtmerrie met een clown, wordt het teveel voor Fara en belt meneer Zuiderduin, die vertelt dat hij haar niet heeft gebeld, dat ze geen clown op zolder hebben en om per direct de kinderen uit huis te halen. Nog net op tijd weet ze Suzie buiten huis te krijgen, maar de clown heeft Marnix in de koelcel opgesloten en zelf wordt Fara vermoord in de kelder. De beste vriendin van Fara, Yun Li, vindt haar levenloze lichaam en belt de politie. De kinderen zijn gelukkig ongedeerd en ze komen erachter dat de moordenaar Terry Zuiderduin is, de jongere broer van meneer Zuiderduin, die jaren geleden als clown verkleed ging en een meisje heeft vermoord. Nu is hij voortvluchtig, niemand weet waar hij is en geen meisje is meer veilig.

Meningen, gedachtes enz.:
- Een leuk kort horrorverhaal voor jonge tieners.
- Vond het leuk dat de schrijfster je van tevoren uitdaagde om het verhaal in het donker te lezen, terwijl iedereen aan het slapen is: Challenge accepted. Elke avond rond 12:00 ’s nachts heb ik de lichten uit gedaan en ben ik een paar bladzijdes gaan lezen voor het slapengaan. Hoewel het voor mij niet eng genoeg was, was er voldoende horror voor jongere mensen om er bang van te worden. Vond het geweldig dat het verhaal slecht en open eindigt.
- Fara wordt zwaar onderbetaald. 20 euro voor het oppassen op 2 kleine kinderen tot ongeveer 1 uur ’s avonds, is veel te weinig.
- Noem me een monster, maar never nooit zou ik de kinderen redden. Op het moment dat ik van meneer Zuiderduin te horen krijg dat het niet pluis is, ren ik als een gek dat huis uit en stop pas als ik op een veilige plek ben om de politie te bellen. Laat die het maar oplossen, want ik ga mijn leven niet op het spel zetten voor 2 vreemde kinderen. Kijk hoe het met Fara is afgelopen, ze stond veilig buiten, maar ging weer terug naar binnen om de kinderen te redden en dat is uiteindelijk haar dood geworden. Als ik tijdens mijn vlucht ze toevallig tegen kom, neem ik ze natuurlijk mee, maar ik ga niet in een donker huis naar ze op zoek met een moordenaar die in m'n nek staat te hijgen.
- Fara was een naïeve hoofdpersoon, totaal geen overlevingsinstinct. Wie gaat er nou na het zien van een schim zich verstoppen onder een deken, vingers in de oren doen en gillen. Wie gaat er nou na het zien van een clown z’n ogen dichtdoen en verstijven. Na alle telefoontjes, nare ervaringen en bevestiging van de man des huizes, rent ze naar buiten (veilig) en rent daarna weer naar binnen (niet veilig.) Ik weet dat ze nog maar een tiener was en zich vast en zeker verantwoordelijk voelde, maar is haar dan niks geleerd over hoe ze met sommige situaties moet omgaan en dat ze een vorm van gezond egoïsme mag hebben!?

Conclusie:
- Leuk horrorverhaal.
- Open einde.
- Ik geef het boek 3 sterren.

Cheen