Magisterium: De gouden toren

!In deze review komen spoilers en mijn ongezouten meningen in voor!
Review 62#

Ik heb het een tijdje uitgesteld, maar was er eindelijk klaar voor om het laatste boek van de serie te lezen. Als je de vorige boeken nog niet heb gelezen, lees deze recensie dan nog niet (ik wil je leesplezier niet bederven met spoilers.)

Het verhaal:
Callum Hunt heeft de afgelopen vier jaar magische training gehad op het Magisterium, waar hij vocht tegen chaos en het kwaad. Uiteindelijk versloeg hij het leger van Chaoten in een episch gevecht. Maar hij betaalde daar wel een hoge prijs voor. Nu - als winnaar - maar met een gebroken hart, heeft Callum er genoeg van. Hij is er klaar voor om zijn training af te ronden. Maar het kwaad waar Callum tegen vecht heeft het nog niet opgegeven.
!Spoiler alert!
Na het verslaan van meester Joseph en zijn leger chaoten is Callum klaar voor een rustig leven. Met de ziel van Aaron in zijn hoofd en de belofte om een lichaam voor hem te vinden, keert hij terug naar het Magisterium voor zijn laatste schooljaar, het gouden jaar. Wat hij na het Magisterium gaat doen, weet hij nog niet. Op school aangekomen is de spanning om te snijden en wordt hij door bijna iedereen nog steeds gezien als de Vijand des Doods. Hij wordt daar ook herenigd met Tamara. Na een korte toespraak van meester Rufus waarin hij aan de hele school uitlegt dat Callum goed is en niet slecht (niet dat het veel helpt), neemt hij zijn 2 leerlingen apart en vertelt hen dat aan het einde van het gouden jaar prijzen aan de leerlingen worden toegekend die ze zullen helpen in het Collegium en in de magiërwereld daarna. Na een waarschuwing van de hagedis Dolf dat Automotones uit de leegte ontsnapt is en dat er duistere tijden aankomen, wordt het Magisterium aangevallen door de chaos verslonden Alex Strike die eist dat zijn stiefmoeder Anastasia Tarquin vrij wordt gelaten, er een toren voor hem wordt gebouwd en de uitlevering van Callum, Tamara, Jasper en Kimiya, het gevecht is blijkbaar nog niet afgelopen. Terwijl de toren wordt gebouwd moet de groep een manier vinden om Alex te verslaan. De wanhoop nabij geeft hij Aaron toestemming om de herinneringen van de Vijand des Doods te openen, hierdoor komt hij alles te weten over het leven van de Vijand des Doods en al zijn andere kwaadaardige vorige levens. Maar hierdoor heeft hij ook een oplossing gevonden om Alex uit te schakelen, ze kunnen de chaos uit de verslondene zuiveren als ze 4 verslondenen van 4 verschillende elementen gebruiken, dan maken ze een kans. De toren is bijna af en het wordt een race tegen de klok. Uiteindelijk weten ze Ravan van vuur, Lucas van water, Greta van aarde en tot groot verdriet van Callum heeft zijn vader Alastair zichzelf voor hem opgeofferd om een verslondene van lucht te worden. Ze zijn er klaar voor om tegen Alex te vechten en de verslondenen zuiveren de chaos uit Alex. Callum grijpt daarna zijn kans en verwijdert de ziel van de chaos bevrijde Alex en plaatst Aaron’s ziel in zijn lichaam. Het verhaal eindigt met Tamara, Aaron (in het lichaam van Alex) en Callum die door de laatste poort gaan, de gouden poort, die laat zien dat ze goed met magie omgaan en afgestudeerd zijn van het Magisterium.

Het was een tijdje geleden dat ik de boeken had gelezen en dacht dat ik ze opnieuw moest lezen om alles te begrijpen. Dat was niet het geval, je krijgt genoeg terugblikken/samenvattingen van wat er in de vorige boeken is gebeurd.
Het verhaal las snel en vlot.
Iedere keer als Aaron aan het praten was of iemand het over hem had, werd ik heel verdrietig.
De eisen van Alex waren inderdaad kinderachtig, maar een duister kind is nog angstaanjagender dan een volwassenen.
Ik vond Alastair vader van het jaar. Hij dacht alleen maar aan Callum, deed alles voor hem, stond voor hem klaar, hielp hem, wilde hem beschermen en offerde zichzelf op om een verslondene te worden om Callum te helpen/redden. Met die scene werd ik heel erg emotioneel en er zijn een hoop zakdoeken gesneuveld.
Leuk dat Jasper het breekt met Celia en een relatie begint met Gwenda (veel betere keus), maar snap niet echt waarom Gwenda opeens bij de groep hoorde en meedeed met hun gevaarlijke avonturen. In de vorige boeken werd ze amper genoemd en opeens in het laatste boek is ze een belangrijk personage. In de vorige boeken hadden de auteurs beetje bij beetje Jasper belangrijker gemaakt en dat was perfect, maar Gwenda was er poef bij.
Schattig dat Callum en Tamara nu officieel een koppel zijn, maar ik zie nog steeds meer romantiek tussen Callum en Aaron en zal ze blijven shippen ook (echt een gemiste kans.)
Ben benieuwd of Holly Black en Cassandra Clare een Collegium serie gaan schrijven.

Conclusie:
Je hoeft de vorige boeken niet opnieuw te lezen, je springt er zo in.
Een snelle en vlotte lees.
Werd vaak emotioneel door Aaron en Alastair.
Ben benieuwd of er een Collegium serie gaat komen.

Cheen