Een meeslepend verhaal

Lang verhaal kort: wat begint als een recept voor romantiek en een ontspannen leeservaring eindigde in het soort van tegenovergestelde… Het semi-romantische scenario van het eerste deel van het boek kwam abrupt tot een einde in het tweede deel. Nu zou je kunnen zeggen: ‘maar, Cindy, eerlijk is eerlijk, dit had je moeten zien aankomen’. Ja, dat klopt… maar dat had ik niet echt goed ingeschat.

Het verhaal speelt zich af in de 1890’s tot 1915, met name in Amsterdam, Purmerend, Antwerpen en Veurne.

“’Geef de kat geen cake, An. Dat is niet goed voor hem,’ zegt Nella […]” pagina 103.

Waar de bovenstaande quote zo’n beetje de heftigheid van het eerste deel van het boek weergeeft. Na het semi-tragische begin van het boek zijn voor de eerste 135 pagina’s (ofzo) is dit zo ongeveer het meest heftige. Er vindt een lichte omslag plaats rond pagina 135, waarin ook de personages in het boek een realiteit ‘check krijgen. Het is niet al te schokkend – eerlijk, de oplettende lezer ziet het al mijlenver aankomen – maar toch geeft dit de opzet voor alles dat volgt. Vanaf dit moment schijnt het verhaal al licht om te slaan; de romantiek verdwijnt en maakt plaats voor alles dat mensen door de tijd heen heeft beïnvloed: (plichts)gevoel. Van het een komt het ander, en als de tijd verstrijkt wordt het verhaal ook beïnvloed door historische evenementen. De volgende quote geeft uitermate prima weer wat er in het tweede deel verwacht kan worden:

“’De Duitsers staan aan de grens. Het is oorlog,’ zegt hij.” Pagina 251.

Ja ja, het staat om de omslag, maar ik had het niveau van detail niet per sé verwacht. Het tweede deel van het boek is zeer levendig weergegeven en staat bijna in compleet contrast met de semi-idyllische start van het boek. Het is door de details dat ik begreep hoe en waarom hoe personages veranderden en groeiden door de gebeurtenissen in het tweede deel van het boek. De details maken dat het tweede deel niet iets is als: ‘er waren veel bombardementen en ze verloren hun huis, waarna ze snel weggingen naar een veilige omgeving.’ Nee. Je kan lezen wat voor beweegredenen een persoon kunnen beïnvloeden om zijn of haar woonplaats te verlaten. Ondanks dat het grootste deel van de focus karakters van een hoge komaf is, haalt de realiteit ook hun in. Niemand is onschendbaar en dat komt zeker naar voren in dit verhaal. Daarnaast vind ik het geweldig dat er niet alleen aandacht wordt besteed aan de grijpende scenes (e.g. de toestanden in een hospitaal aan het front), maar ook aan de mensen die thuis zitten en in angst wachten op woord van hun dierbaren. Woord dat wellicht nooit komt.

Al met al vond ik het verhaal zeer aangrijpend. In het geheel gaf het boek ook weer hoe er in de toenmalige samenleving werd omgegaan met technologische (industriële) en sociaal/culture veranderingen. Ook gaf het een beeld van de opkomst van de vrouwenbewegingen in Nederland zonder hier té diep op in te gaan. Hiermee voegde deze delen van het verhaal toe aan het geheel in plaats van dat zij ervan afleidde. Overigens vond ik ook de schrijfstijl van Simone van de Vlugt, na een korte wen periode, erg prettig. Ik raasde door het boek heen! (It’s Greased Lightnin’?) Ondanks dat er hier en daar momenten waren dat ik dacht ‘is dit echt nodig?’, heb ik enorm van dit boek genoten.

Ik waardeer dit boek dan ook graag met 4 sterren! Op naar mijn volgende avontuur!