De doden vertellen geen geheimen tenzij je luistert…

Het tot pulp geslagen gezicht van het meisje kijkt nietsziend omhoog. Aarde valt uit haar mond. Honderden vliegen verzamelen zich boven het bloederige tafereel. Werken bij Westerley vereist een sterke maag: op deze ‘body farm’ wordt menselijke ontbinding onderzocht. Maar als inspecteur Kim Stone en haar team een vers lijk aantreffen, realiseren ze zich dat er een moordenaar is die de perfecte verstopplek heeft gevonden.

Schijndood is het vierde deel in de Kim Stone-serie. Het verhaal start met het vinden van een lijk op een lijkenboerderij. Al gauw blijkt het lijk niet gedoneerd te zijn, maar wel vermoord en gedumpt op deze lugubere plek. Het is zoeken naar de identiteit van het gevonden lichaam, maar het in elkaar geslagen gezicht maakt het moeilijk om die identiteit te achterhalen. Wanneer enkele dagen later een tweede lichaam wordt gevonden op dezelfde plek, maar dit slachtoffer niet dood blijkt te zijn, hoopt Kim dat ze een getuige hebben gevonden. Jammer genoeg blijkt het meisje aan geheugenverlies te lijden te wijten aan de zware verwondingen aan haar hoofd. Kim wordt hier vooral geconfronteerd met haar eigen verleden. En wanneer Tracy, een nogal vasthoudende journaliste en niet de beste vriendin van Kim, ook nog eens verdwijnt staan alle registers open om de moordenaar zo snel mogelijk te vinden.

Ook in dit boek weet Angela de spanning goed op te bouwen. Beetje bij beetje kom je meer te weten over de traumatische jeugd van de moordenaar. Het verhaal zit dan ook vol verrassingen en onverwachte wendingen. Naarmate we dichter naar het plot komen, begint er wel heel veel duidelijk te worden. Maar het neemt niet weg dat ik nog altijd op het verkeerde spoor zat wat de ware identiteit van de moordenaar betreft. Schijndood is terug een sterke thriller die heel vlot leest. Ik raad je wel aan, zoals ik bij iedere serie doe, om de boeken op volgorde te lezen. Maar in principe is dit niet echt nodig aangezien dit een losstaand verhaal is.