Een boek wat onderhuids kruipt

Wat een geweldige spannende thriller heeft C.J. Tudor weer weten te schrijven. De verschillende verhaallijnen lopen mooi synchroon door het verhaal om op het einde spectaculair bij elkaar te komen. De hoofdpersoon wordt in het verhaal 'De magere man' genoemd. Dit had in het perspectief van de vorige twee boeken 'De Krijtman' en 'De Terugkeer' ook de titel kunnen zijn. Toch is er gekozen voor een geheel andere titel en zelfs een andere huisstijl van de cover, overigens wel een mooie.
De naam 'De magere man' is geheel passend. De man die zijn dochter kwijt raakt is na jaren nog maar een schim van zichzelf. Wat het verdriet, het leed en de onmacht bij een verdwijning iemand psychisch aandoet is heel goed beschreven. Net als de andere personages in het boek. Allemaal hebben ze te lijden onder een zwart verleden en een geheim. Van sommige vraag je je zelfs af of ze wel bestaan. Dat tikt net even een Stephen King momentje aan en geeft het verhaal een nog intensere, mysterieuze beleving. Want is het de werkelijkheid die op een gegeven moment met je aan de haal gaat of is het je fantasie? En wat doet dat met jou als lezer?
Het is een boek wat onderhuids kruipt maar niet op een horror-achtige manier. Je wilt doorlezen naar het einde, wat door de vlotte schrijfstijl geen probleem is. Het verhaal heeft een goede opbouw, is kloppend, heeft spannende elementen en complexen hoofdpersonen die allen op zoek zijn naar dat wat ze ooit verloren hebben, namelijk: geluk.