Gedichtenbundel

Een schrijver, voorzien van partner en kind (en hond), besluit zijn werk over een andere boeg te gooien, hij laat de romans even voor wat het is en gaat een gedichtenbundel maken, dat gaat hem goed af, hij wil 50 gedichten in de bundel verwerken maar bemerkt later dat het er 51 zijn geworden en dat het maken ervan gemakkelijk was.
Bij teruglezen vindt hij zijn gedichten slecht en baalt ervan dat een uitgever bereid is zijn werk te publiceren, en niet alleen dat maar ook met de nodige promotie, bijwonen tv show, interviews, dat soort werk, maar alles loopt in de soep.
Als je het boek leest krijg je het idee dat het over de schrijver zelf gaat en zo projecteer ik tenminste zijn gestalte in mijn voorstelling, ik vond het een leuke novelle, met bijtende humor die mij wel ligt, bij de slimste mens moest Brusselmans de vraag beantwoorden: Stel jij je organen beschikbaar aan de wetenschap? geeft hij het antwoord: Zeker, maar dan wel graag na mijn crematie.
Ja dan lig ik in een deuk, dit boek bevat veel van dit soort humor en daar houd ik van, maar 100 bladzijden van dit vind ik net genoeg, nu weer over naar een normale roman.