Lezersrecensie
Opgroeien met een aangeboren afwijking
Miss Jane is het verhaal van een meisje dat ter wereld komt met een zeldzame aangeboren afwijking. Ze wordt geboren in het begin van de 20e eeuw op de boerderij van haar ouders. Een tijd waarin de primaire taak van een vrouw het baren van kinderen is. En laat kleine Jane nu net op dat gebied een afwijking hebben!
Dit boek verhaalt hoe Jane haar afwijking leert kennen en leert omarmen gedurende haar jeugd met hulp van de lieve Dr. Thompson. Met een glimlach en een traan wordt Jane een jongvolwassene. Haar ouders sturen haar naar de stad waar haar zus woont, zodat ze een iets minder geïsoleerd leven kan gaan leiden. In de stad blijkt Jane zich nooit thuis te gaan voelen en ze besluit dan ook na de dood van haar vader terug naar de boerderij te keren. Waar ze min of meer gelukkig is met het werk in haar moestuin en het gezelschap van de dokter die geregeld op bezoek komt. Op de boerderij zal ze de rest van haar leven blijven.
In een notendop is dit het verhaal dat auteur Brad Watson verteld. Het boek geeft een mooie kijk op het landelijke leven in de vroege 20e eeuw in Amerika en de economische crisis van de jaren 30. Het boek vertelt niet uitsluitend over Jane, maar laat ook haar ouders, zus en dokter aan het woord. Ieder heeft zo zijn eigen manier van omgaan met het geïsoleerde leven op de boerderij, met de handicap van hun dochter, zusje en patiënt en de moeilijkheden die de economische onzekerheid met zich meebrengen.
Ondanks dat ik dit boek met veel aandacht heb gelezen, voldeed het toch niet helemaal aan mijn (hoge) verwachtingen. Het taalgebruik is mooi, maar de personages kwamen voor mij toch niet helemaal tot leven. Ondanks dat het boek boordevol verdriet en armoe zit, heb ik geen moment medeleven gevoeld. Daarbij moet ik wel zeggen dat het boek wel gemakkelijk las en dat ik ook wilde blijven lezen. Er leek echter geen climax in te zitten, het boek begon kabbelend en kabbelde door tot het bijna vervaagde aan het eind. Ik vraag me dan ook af hoe lang dit boek me bij zal blijven.
Dit boek verhaalt hoe Jane haar afwijking leert kennen en leert omarmen gedurende haar jeugd met hulp van de lieve Dr. Thompson. Met een glimlach en een traan wordt Jane een jongvolwassene. Haar ouders sturen haar naar de stad waar haar zus woont, zodat ze een iets minder geïsoleerd leven kan gaan leiden. In de stad blijkt Jane zich nooit thuis te gaan voelen en ze besluit dan ook na de dood van haar vader terug naar de boerderij te keren. Waar ze min of meer gelukkig is met het werk in haar moestuin en het gezelschap van de dokter die geregeld op bezoek komt. Op de boerderij zal ze de rest van haar leven blijven.
In een notendop is dit het verhaal dat auteur Brad Watson verteld. Het boek geeft een mooie kijk op het landelijke leven in de vroege 20e eeuw in Amerika en de economische crisis van de jaren 30. Het boek vertelt niet uitsluitend over Jane, maar laat ook haar ouders, zus en dokter aan het woord. Ieder heeft zo zijn eigen manier van omgaan met het geïsoleerde leven op de boerderij, met de handicap van hun dochter, zusje en patiënt en de moeilijkheden die de economische onzekerheid met zich meebrengen.
Ondanks dat ik dit boek met veel aandacht heb gelezen, voldeed het toch niet helemaal aan mijn (hoge) verwachtingen. Het taalgebruik is mooi, maar de personages kwamen voor mij toch niet helemaal tot leven. Ondanks dat het boek boordevol verdriet en armoe zit, heb ik geen moment medeleven gevoeld. Daarbij moet ik wel zeggen dat het boek wel gemakkelijk las en dat ik ook wilde blijven lezen. Er leek echter geen climax in te zitten, het boek begon kabbelend en kabbelde door tot het bijna vervaagde aan het eind. Ik vraag me dan ook af hoe lang dit boek me bij zal blijven.
1
Reageer op deze recensie
