Kracht van dit boek ligt absoluut bij diens personages!

Nadat ik in 2016 ‘Hex’ gelezen had kon ik niet wachten totdat er een nieuw boek van Thomas Olde Heuvelt zou verschijnen. Want ik wist gelijk dit is een schrijver naar mijn hart. Naast de verhalenbundel ‘Om nooit te vergeten’ in 2017 duurde het nog tot mei 2019 voordat ‘Echo’ verscheen. En toen nog enige tijd voordat ik het boek kon gaan lezen, maar inmiddels is het gelukt!

Echter sprak ‘Echo’ mij echt niet alleen aan omdat het boek door Thomas geschreven is. Onder andere ook door de cover die ik er tof uit vind zien, de flink aantal bladzijdes want ja “I like big books and cannot lie” en dat er op de flaptekst wordt vermeld dat bergbeklimmen in het verhaal voorkomt. Bergbeklimmen is een oude liefde van mij en nog altijd een hopevolle droom om ooit weer eens op te kunnen pakken. Zei het met robotbenen of iets dergelijks Scifi achtigs als ik het maar weer eens kan doen.

Vol enthousiasme ben ik begonnen met lezen in ‘Echo’, toch duurde het enige tijd voordat het verhaal mij compleet in zijn greep had. Het had lang de tijd nodig om op gang te komen qua gebeurtenissen en de daarbij behorende spanning op te bouwen. Voor mij voelde het gehele verhaal toch iets minder eng, minder realistisch “onder de huid kruipend” dan eerder werk van deze schrijver. Wel krijgt het uiteindelijk flink vaart en kon ik vervolgens alsnog niet stoppen met lezen omdat ik wilde weten hoe het verder ging.

“Er is weinig waaraan mensen zich zo lelijk kunnen verwonden als het elkaar willen omvormen naar het beeld van zichzelf.”

Ik vind daarentegen de hoofdpersonages erg mooi en aansprekend neergezet. De onderlinge band die zij hebben wordt heel sterk, gedetailleerd en goed weergegeven. Zo gewoon menselijk dat je daarin dan weer niet anders kan dan met hen meedenken en je eigen keuzes in diens situatie bedenken en afwegen.

“We vertellen allemaal verhalen als de waarheid te pijnlijk is.”

De schrijfstijl van Thomas is naar mijn idee zeker verder geëvolueerd ten opzichte van eerder werk. Het betreft meer diepgang qua psychologie van de karakters, een groter woorden pallet en een persoonlijkere inbreng qua inlevingsvermogen van de schrijver zelf waardoor zijn personages completer en krachtig op papier staan. Zelf heb ik ook het gevoel dat dit boek het meest in de buurt komt van Thomas zijn eigen leven, hobby’s, reizen etc.

“Ik sloot mijn ogen in een poging aan mijn duizeligheid te ontsnappen, maar zelfs achter mijn oogleden bleef de duisternis draaien.”

Ik heb absoluut heel veel leesplezier gehad aan dit boek die een mooi plekje krijgt in mijn boekenkast naast ‘Hex’, de verhalenbundels en de boeken van Stephen King. Nu is het weer geduldig wachten totdat de schrijver een nieuw verhaal aan zijn lezerspubliek wil schenken en ik zit tot die tijd op de (denkbeeldige) eerste rij ;)

Lieve leesgroet, Elsa.