Top verhaal met realistisch, gevoelig en leerzaam onderwerp!

Toen ‘Geestverwanten’ net uitkwam, ergens in september 2015 geloof ik, wilde ik het boek al aanschaffen. De achterflaptekst sprak mij aan, de cover zag er griezelig en interessant uit en ik was nieuwsgierig naar waarom dit boek verkozen was tot winnaar van de jonge jury debuutprijs. Dan moet het wel goed zijn toch?

Alleen kwam het er toen gewoon niet van, ik had nog zoveel boeken in bezit die ik wilde lezen en te weinig budget. Nu is er nog altijd weinig veranderd, aangezien ik altijd stapels boeken in bezit heb die ik wil lezen en een summier budget. Maar toen ik een tijdje geleden bij de boekpresentatie was van Jen Minkman met haar boek ‘Het licht van Lorelei’ en daar Hilda Spruit tegen het lijf liep, kon ik na ons fantastische gesprek niet anders dan ook haar boek meenemen. Niet lang daarna heb ik dan eindelijk het verhaal kunnen verslinden.

En wat heb ik daar oprecht van genoten! Voor mij is het een verhaal met vele herkenningspunten en betreft het een realistisch, gevoelig en leerzaam onderwerp. Een hoofdonderwerp waar je wellicht heden ten dagen weinig over hoort maar zo nu en dan vlamt de aandacht onder jongeren (ook onder volwassenen overigens) ineens weer op.

“We gaan glaasje draaien, dan vragen we het aan de geesten!”

De schrijfstijl komt prettig over en las voor mij zeer vlot. De bewoording waar Hilda gebruik van maakt past goed bij de leeftijd van de karakters, draagt daardoor bij aan het realistische gevoel tijdens het lezen en zorgt ervoor dat het geheel zonder oponthoud gelezen kan worden. Het verhaal behoudt voortdurend vaart, blijft spannend en verrassend op de juiste momenten. Waardoor je getriggerd wordt door te willen blijven lezen.

“Bijna tegelijkertijd voelen de meisjes een luchtverplaatsing en ergens in de boerderij slaat een deur dicht.”

De tieners die de hoofdkarakters zijn in ‘Geestverwanten’ komen op mij over als echte meiden van die leeftijd die je in het dagelijks leven tegen zou kunnen komen of zelfs bij je in de klas zouden kunnen zitten als je nog op school zit. Gewone pubermeiden met al hun zorgen, onzekerheden, onterechte “ik weet het zeker” mentaliteit en nog veel meer eigenschappen die passen in de puberleeftijd.

“Ik heb steeds zo’n rotgevoel, mam. Het voelt alsof ik er niet meer bij hoor. Ik ben maar een nepkind.”

Zelf heb ik van elke letter in dit boek genoten en met heel veel plezier het verhaal gelezen. Ik weet dat Hilda Spruit al enige tijd bezig is met haar volgende boek en het als het goed is niet heel lang meer duurt voordat die uitkomt. Ik hoop dat ik nu eerder de kans krijg haar nieuwe boek te lezen want ik ben erg benieuwd nu haar debuut mij zo ontzettend goed bevallen is.

Lieve leesgroet, Elsa.

het boek voor slechtzienden is bij Passend lezen beschikbaar en zeer binnenkort is er ook een dyslexie-vriendelijk uitgave verkrijgbaar.