Lezersrecensie
Gewoon supervet!!!
Dat ik dit boek binnenkreeg als recensie-exemplaar had ik niet durven verwachten wat dus als gevolg had dat ik ontzettend blij was toen ik toch ‘Huis van aarde & Bloed’ thuis bezorgd kreeg. Ik weet hoe immens populair Sarah J. Maas is en ook ik heb al meerdere van haar boeken in mijn collectie. Vooral nu was ik weer enorm benieuwd naar haar nieuwe verhaal mede omdat dit het eerste boek van een nieuwe Fantasy boekenserie is en zoals jullie weten ben ik dol op boekenseries!
“…, terwijl een groepje slakken – waarschijnlijk een piepklein gedaantewisselaarsgezin – glibberend de straat overstak,…”
De dikke pil was voor mij fysiek een uitdaging om te lezen maar dankzij de pakkende schrijfstijl was de drang om door te lezen vanaf de eerste pagina’s aanwezig. Het is bizar hoe snel ik volop in het verhaal zat, de karakters mocht en vol spanning meeleefde. Ergens ver weg doet het verhaal mij ook denken aan de Netflix serie ‘Altered Carbon’. Dit kwam vooral door de manier waarop mensen en andere wezens met elkaar omgaan, hoe erg van belang het is om oneindig te leven en de hightech dingetjes die voorkomen in de wereld van ‘Crescent City’.
“Zelfs aan de bruggetjes over de talloze zijarmen van Istros waar ze overheen reed, bungelden slingers schitterende lichtjes die op het donkere, langzaam stromende water eronder dansten.”
De gehele sfeersetting van het verhaal is echt een genot voor mijn visuele lezersoog. Het is zo fijn om je al lezende compleet in de wereld van het boek te verliezen. Op de één of andere manier was alles voor me zien geen enkel probleem. Wellicht ook doordat het me ergens ver weg aan die Netflix serie deed denken en bovendien waag ik mij gewoon graag in een compleet nieuwe omgeving. Daarbij is de omgevingsbeschrijving die de schrijfster verweeft met alles wat er gebeurd absoluut vloeiend.
“Die stomme klotepaardenstaart leek ook zijn armen over elkaar te slaan.”
Dat er veel gebeurd in dit boek mag duidelijk zijn, ook gezien het grote aantal pagina’s (936 om precies te zijn) in dit boek. Toch voelt het voor mij niet als teveel of te overdreven maar is het perfect in balans. En ook ondanks alle serieuze heftige problemen is er volop humor te vinden in dit prachtige verhaal. Het verhaal blijft boeiend tot aan de laatste pagina en laat mij alleen maar achter met het verlangen naar deel 2 in de ‘Cresent City-serie’.
“In de hoop dat er ooit, op een goede dag, zo’n zacht, donzig koeriertje met van die lange snorharen voor de deur zou staan.”
Zoals wellicht al duidelijk is ben ik helemaal weg van dit eerste boek in een nieuwe Fantasy serie van Sarah J. Maas. Ik kan nu al niet wachten op het volgende deel en raad mijn mede Fantasy liefhebbers van harte aan om dit boek te lezen. Want een absolute topper is het zeker!
Lieve leesgroet, Elsa.
“…, terwijl een groepje slakken – waarschijnlijk een piepklein gedaantewisselaarsgezin – glibberend de straat overstak,…”
De dikke pil was voor mij fysiek een uitdaging om te lezen maar dankzij de pakkende schrijfstijl was de drang om door te lezen vanaf de eerste pagina’s aanwezig. Het is bizar hoe snel ik volop in het verhaal zat, de karakters mocht en vol spanning meeleefde. Ergens ver weg doet het verhaal mij ook denken aan de Netflix serie ‘Altered Carbon’. Dit kwam vooral door de manier waarop mensen en andere wezens met elkaar omgaan, hoe erg van belang het is om oneindig te leven en de hightech dingetjes die voorkomen in de wereld van ‘Crescent City’.
“Zelfs aan de bruggetjes over de talloze zijarmen van Istros waar ze overheen reed, bungelden slingers schitterende lichtjes die op het donkere, langzaam stromende water eronder dansten.”
De gehele sfeersetting van het verhaal is echt een genot voor mijn visuele lezersoog. Het is zo fijn om je al lezende compleet in de wereld van het boek te verliezen. Op de één of andere manier was alles voor me zien geen enkel probleem. Wellicht ook doordat het me ergens ver weg aan die Netflix serie deed denken en bovendien waag ik mij gewoon graag in een compleet nieuwe omgeving. Daarbij is de omgevingsbeschrijving die de schrijfster verweeft met alles wat er gebeurd absoluut vloeiend.
“Die stomme klotepaardenstaart leek ook zijn armen over elkaar te slaan.”
Dat er veel gebeurd in dit boek mag duidelijk zijn, ook gezien het grote aantal pagina’s (936 om precies te zijn) in dit boek. Toch voelt het voor mij niet als teveel of te overdreven maar is het perfect in balans. En ook ondanks alle serieuze heftige problemen is er volop humor te vinden in dit prachtige verhaal. Het verhaal blijft boeiend tot aan de laatste pagina en laat mij alleen maar achter met het verlangen naar deel 2 in de ‘Cresent City-serie’.
“In de hoop dat er ooit, op een goede dag, zo’n zacht, donzig koeriertje met van die lange snorharen voor de deur zou staan.”
Zoals wellicht al duidelijk is ben ik helemaal weg van dit eerste boek in een nieuwe Fantasy serie van Sarah J. Maas. Ik kan nu al niet wachten op het volgende deel en raad mijn mede Fantasy liefhebbers van harte aan om dit boek te lezen. Want een absolute topper is het zeker!
Lieve leesgroet, Elsa.
2
Reageer op deze recensie
