Iets te specialistisch voor een roman

De term 'auxiety' kun je op verschillende manieren uitleggen. Letterlijk kun je het vertalen naar 'angst voor de aux-kabel'. Veel mensen die in de muziekindustrie werken schijnen er last van te hebben: angst voor het moment dat jij moet beslissen welk nummer er gedraaid moet worden. Het is ook iets dat je kunt oplopen als je al langer meedraait: dat je het gevoel kwijtraakt voor de muziek die je goed vindt. En dan is er nog de collectieve auxiety van iedereen die op de een of andere manier naar muziek luistert: dat je door de oneindige mogelijkheden niet meer weet wat je in vredesnaam moet afspelen.

Schrijfster Dieuwertje Heuvelings (1989) had daar op den duur ook last van toen zij in de muziekindustrie werkte. In de tijd dat zij bij het Zweedse bedrijf Spotify in dienst was, was zij als enige verantwoordelijk voor alle Nederlandse afspeellijsten. Het was niet meer dan 'skip and play' om te bepalen of een nummer al dan niet in een playlist kwam. Ze werd letterlijk bedolven onder nummers van bekende en minder bekende artiesten, in haar geval vooral rappers. In de periode dat Heuvelings bij Spotify werkte, werd de Nederlandse hiphop groter en groter. Na een tijdje werd ze van verschillende kanten belaagd door artiesten én hun fans als ze besloot een nummer voortijdig uit een playlist te halen – simpelweg omdat er zo ongelofelijk veel nieuwe muziek uitkomt die ook een plekje wil in de lijsten. Heuvelings zegt haar baan op bij Spotify en vlucht, letterlijk, naar New York waar ze als manager A&R (Artist & Repertoire) bij een groot platenlabel aan het werk gaat. Haar eerste roman Auxiety gaat over haar tijd bij Spotify en het label.

Wytske Bergen is editor van belangrijke afspeellijsten bij de grote muziekstreamingsdienst Lyssna ('luisteren' in het Zweeds). Zij maakt en breekt artiesten, althans dat denkt men. Feit is wel dat onder haar beheer de hiphop in Nederland grote sprongen maakt. Onafhankelijk rapper Amir a.k.a. Strijder werkt zich in de nesten als hij hatelijke opmerkingen richting homo's maakt op Instagram. Hij wordt verguisd en afgebrand en weet zich alleen nog maar zeker van een inkomen als hij tekent bij een groot platenlabel. Zijn plek in de afspeellijst lijkt gegarandeerd als zijn eerste single uitkomt bij het label. Maar Wytske bepaalt anders. Ondertussen heeft zij een geheime relatie met Isaiah, Strijders begeleider bij het label. Dat mag niemand weten, bang als ze zijn beschuldigd te worden van belangenverstrengeling. Langzaamaan dreigt iedereen zichzelf te verliezen in de oneindige wereld van de afspeellijsten.

Heuvelings heeft in haar debuutroman een eerlijke blik op de muziekindustrie willen werpen. Niet per se om het af te branden, maar vooral om te laten zien dat er bizarre dingen gebeuren. Dit maakt dat ze zich genoodzaakt zag de werking van de afspeellijsten en de werkwijzen van labels uit te leggen. Dat is af en toe iets te specialistisch voor de argeloze lezer. Verder maakt het gebruik van veel Engelse woorden en vooral van Nederlandse straattaal het boek niet zo maar geschikt voor iedereen:

'Dus? Kom je? Er zijn batras, ballonnen, Derrel heeft wat kechs geappt. Het gaat sowieso lit worden.'

'Ik ben net terug, bro. Laat me even acclimatiseren.'

'Broer! Wat? Fok dat, man, ik heb mijn voorschot binnen! Een halve millie! Acclimatiseer hier met ons.'

Maar als je hier doorheen kunt prikken, al dan niet met behulp van het Smibanese woordenboek, dan is het toch vooral een vermakelijke roman die bij vlagen zelfs hilarisch wordt. Als fijn extraatje heeft Heuvelings natuurlijk een Auxiety-playlist gemaakt op Spotify met muziek die in het boek genoemd wordt. Inclusief twee nummers van rapper Strijder die hierin tot leven komt, zodat je je kunt voorstellen hoe het moet zijn, leven met auxiety.