Twijfelgeval

De cover is onheilspellend met die woeste zee, donkere lucht, ... Alleen heeft het niets te maken met het verhaal. Of heeft Isa Maron hier al iets verklapt waardoor je pas na het lezen van heel de reeks de betekenis van deze cover begrijpt?

In dit verhaal worden enkele lijken gevonden. Niet zomaar lijken, maar lijken die ernstig verminkt zijn. Lijken waar een boodschap aan vast hangt. Kyra is 19 jaar en zit in haar afstudeerjaar. Ze doet haar eindexamens, maar tussendoor speelt ze ook voor rechercheur want ze gaat zelf op onderzoek uit. Daarnaast heb je Maud Mertens, de échte rechercheur, die vaak met haar handen in het haar zit. Halvelings door de moordzaak, maar ook de puberende kant van haar dochter Roos laat haar nogal eens piekeren.

Naast het hoofdverhaal wijkt Isa Maron ook af naar het Engelse land. Dit nevenverhaal is niet afgewerkt, dus waarschijnlijk zal het in de volgende delen ook aan bod komen. Enigszins jammer want ik vond dit nevenverhaal misschien wel beter dan het hoofdverhaal.

De schrijfstijl van de auteur is wisselend. Het ene hoofdstuk schrijft ze met korte zinnen, het andere hoofdstuk schrijft ze "normaal". Daarnaast moet de lezer genoegen nemen met heel wat gevloek dat het zelfs enorm irritant wordt. Dat gevloek heeft me mateloos geërgerd.

Waar ik ook problemen mee had, was het benoemen van personages. De ene keer was het Mertens, de andere keer was het Maud en de volgende keer was het Maud Mertens. Er was geen continuïteit. Daarnaast vind ik dat men vrouwelijke rechercheurs niet moet aanspreken met de achternaam (zonder functie dan). Met "rechercheur Mertens" heb ik geen problemen, maar met "Mertens" wel. Zoiets kan voor mij persoonlijk enkel bij mannelijke rechercheurs. Een rare hersenkronkel van mij. :p

Ik heb er ook redelijk lang over gedaan om het boek uit te lezen. Ik werd niet helemaal mee getrokken in het verhaal. Het leesplezier was dan ook niet optimaal.

Maar ondanks al mijn negativiteit vond ik het plot naar het einde toe best goed. Het einde is misschien wat voorspelbaar en deed me zelfs even aan Corine Hartman denken (maar dan bedoel ik het "decor"). En het nevenverhaal vond ik ook heel goed.

Kortom, ik ben niet helemaal enthousiast en ik weet niet of ik deel 2 zal lezen. Een twijfelgeval...