The apples of milors

‘The Apples of Milors’ is te vergelijken met een hele ruwe diamant. De oneffenheden zijn met name schrijftechnisch (woordkeuze, ambiguïteit en onduidelijkheden). Daar heb ik doorheen gekeken, want het verhaal is een schitterende duistere coming of age, die nieuwsgierig maakt naar meer.
De ontwikkeling van Anath Milors wordt in een niet chronologische volgorde aan de lezer getoond. Vanaf het begin is het al duidelijk dat de jonge held van het verhaal het niet makkelijk gaat krijgen en die verwachting wordt meer dan waar gemaakt. De gebeurtenissen die hem vormen zijn heftig, maar laten ook zien dat hij gevoel voor rechtvaardigheid heeft, wat hem sympathiek maakt.
Deze positieve kant van Anath zorgt voor ook voor een intrigerende dynamiek in het verhaal. Aan de ene kant is zijn menselijke kant een tegenhanger van zijn bovenmenselijke kracht. En de demonisering waar de held mee te maken krijgt is gruwelijk, terwijl de jonge held alleen probeert om zichzelf te blijven. Tussen deze uitersten ontstaat een fascinerend personage.
En zo wordt ‘The Apples of Milors’ ondanks de technische onzuiverheden een verhaal met een geweldig personage. Hoe Anath zich probeert staande te houden in de duistere wereld wordt origineel getoond aan de lezer.