Mist wat kruiding

In “Op de adem van de tijd” geschreven door Marja Visscher vertelt toneelrecensent Pieter Straal, P.S., over het einde van het leven van Suzanna Nanette Sablairolles. Deze gevierde toneelactrice heeft een turbulent leven achter de rug ook al is ze slecht 38 jaar. Pieter Straal is dan ook bijzonder verheugd dat hij op haar verjaardag wordt uitgenodigd. Zal hij eindelijk dat belangrijke interview met deze ster kunnen schrijven? Maar de dag loopt enigszins anders dan de recensent verwacht. Hij krijgt een pak onthullingen voor de kiezen, wordt geconfronteerd met bijzondere scènes, maar zijn interview wordt een Post Scriptum, P.S.!
Het verhaal staat als non-fictie aangegeven en hierbij is het als lezer altijd moeilijk om waarheid en fictie die er onvermijdelijk aan wordt toegevoegd te onderscheiden. De auteur geeft op het eind van het verhaal een stuk duiding over de manier waarop ze het verhaal vulling gaf. Over het leven van Suzanna Nanette Sablairolles kan je in deze moderne tijden info vinden op het internet bv. op theaterencyclopedie.nl. Maar over de sappige details die Marja Visscher in haar verhaal vertelt, kan je weinig terug vinden.
De vertelstijl van de auteur maakt het verhaal wel geloofwaardig, maar het blijft naar mijn aanvoelen vaak oppervlakkig en weinig boeiend. Het blijft eerder een opsomming van gebeurtenissen, hier en daar een beetje gekruid, maar eerder voorzichtig. En dat is wat ik verwacht had, een historisch verhaal met de nodige pittige details, die de drang om verder te lezen aanwakkeren. Nu bleef die drang wat achterwege, waardoor het boek vervalt naar “leuk om te lezen, maar …”.
Anderzijds zal er zeker een publiek zijn dat dit verhaal bijzonder weet te smaken en puur schrijftechnisch mag het boek er ook zijn.