Wat wordt de toekomst van Europa?

Het boek heeft als rode draad het beschrijven van een relatie en het kunnen uitvinden waarom deze beëindigd is.Er zijn echter nog meer verhaallijnen namelijk de vluchtelingenproblematiek en het massatoerisme in Europa.
De ik-figuur beschrijft in Grand Hotel Europa zijn relatie met Clio, een Italiaanse die hij in Genua heeft leren kennen.Hij probeert uit te vinden waarom deze relatie beëindigd is en of er nog hoop is.
Zij wonen een tijd samen in Venetië waar Clio een baan heeft gekregen bij een museum.Clio is op zoek naar een schilderij van Caravaggio en zij vermoedt dat dit op Malta is.Omdat de ik-figuur door Vrij Nederland gevraagd is om een stuk te schrijven over de vluchtelingenproblematiek in Europa gaan zij samen naar Malta want daar schijnen ook vluchtelingen opgenomen te worden.
Op Malta komt hij er al snel achter hoe men met de vluchtelingen omgaat: “Malta moet bezoekers aantrekken die komen voor het verleden en moet bezoekers weren die op zoek zijn naar een toekomst” .

Nadat zijn relatie beëindigd is met Clio trekt de ik-figuur in Grand Hotel Europa en leert daar de piccolo Abdul kennen, een vluchteling.Deze Abdul is door Montebello, de majordomus van het hotel, onder zijn hoede genomen en heeft hierdoor ook dit baantje.Iedere dag rookt de schrijver een sigaret met Abdul en leert zo zijn levensverhaal kennen.
Hoe moet Europa omgaan met de vluchtelingenproblematiek? Zoals op Malta of zoals de majordomus het doet?

Door een groep documentairemakers is de ik-figuur gevraagd om samen in Europa een aantal toeristische trekpleisters te bezoeken om te zien wat het massatoerisme hier doet.Hij heeft dit natuurlijk al duidelijk meegekregen tijdens zijn verblijf in Venetië.
De vraag is hoe om te gaan met dit massatoerisme.Moet men entree gaan heffen zoals nu in Venetië?

Tijdens het verblijf van de ik-figuur in Grand Hotel Europa wordt het hotel verkocht aan dhr.Wang, een Chinees.Staat dit symbool voor de invloed van de Chinezen in Europa die steeds groter wordt?Denk aan het opzetten door de Chinezen momenteel van een nieuwe Zijderoute.

De ik-figuur schrijft op een gegeven moment als hij een tentoonstelling bezoekt van Damien Hirst over zijn boek: “ Groots moet het zijn en overdadig”.
Het boek is inderdaad groots en overdadig met prachtige volzinnen zoals alleen Ilja Leonard Pfeijffer kan.
Sommige hoofdstukken hadden echter wel wat korter gemogen.
Als nadeel moet ik toch zeggen dat de ik-figuur zich met name bij de toeristen vaak verheven voelt boven deze mensen.
Het boek stemt zeker tot nadenken over de huidige problematiek in Europa.

Ik geef het boek 4 sterren.