Veel feiten, weinig spanning

Vorig jaar mocht ik als Hebban lezersjurylid al De Hollander van Mathijs Deen lezen. Die kon mij helaas niet zo bekoren. Dus toen ik dit jaar De duiker toebedeeld kreeg, had ik mijn bedenkingen. Maar ik moet zeggen, Deen heeft me deze keer positief verrast.

De duiker leest vlotter dan De Hollander, al is de schrijfstijl wel nog steeds behoorlijk feitelijk, bijna zakelijk. Deze schrijfstijl matcht wel goed met hoofdpersoon Liewe, die ook heel nuchter is.
In het boek staan ook deze keer sms'jes en krantenartikelen, wat het afwisselend maakt en gelukkig voegen ze deze keer meer toe dan in het vorige boek.

Ook De duiker kent, net als De Hollander, in begin veel verschillende verhaallijnen. Gelukkig komen deze redelijk snel bijelkaar waardoor het verhaal duidelijker en meer een geheel wordt.

Richting einde lijkt het boek zelfs even spannend te worden, waardoor ik nieuwsgierig werd naar het verdere verloop en door bleef lezen. Maar helaas begon het volgende hoofdstuk weer op de feitelijke toon, waardoor spanning meteen weer wegebde.
Al met al een betere leeservaring met een beter plot dan De Hollander, maar voor mij ontbreekt toch echt de spanning. (Gelezen als lezersjurylid Hebban Thrillerprijs 2024)