Meer non-fictie dan thriller

Ik heb een dubbel gevoel over dit boek. Luijten heeft een echt gebeurd verhaal in een fictie-vorm gezet. Ik ben onder de indruk van alle research die hij heeft gedaan en hoe dicht hij bij de waarheid is gebleven, tot het gebruik van echte zinnen van de moordenaar uit een interview aan toe. Het boek is beeldend geschreven, vanuit verschillende perspectieven verteld wat mooie inkijkjes in de verschillende belevingswerelden oplevert en ik ging vooral helemaal mee in de denk- en belevingswereld van de moordenaar. Heel knap gedaan. Toch kon het boek me niet pakken. Ik heb er erg over na zitten denken waardoor dit komt. Volgens mij ligt het aan een paar dingen: ik vond het boek niet spannend. Het las meer als een non-fictie boek dan een thriller, maar wel wat vlotter door de dialogen. Verder vond ik het wat langdradig. Wat ook meespeelde, was het ouderwetse taalgebruik: perfect passend bij de tijd waarin het zich afspeelt, dus goed gedaan door de schrijver, maar tegelijkertijd ook afleidende en ik ging me er naar verloop van tijd aan ergeren. Het boek is op plekken behoorlijk gruwelijk. Daar moet je van houden. De korte hoofdstukken vond ik prettig.

Al met al een boek met plus- en minpunten. Omdat ik echt veel respect heb voor de vele research en waarheidsgetrouwe weergave, heb ik toch besloten om het boek 4 sterren te geven.