Lezersrecensie
De poëtische Dood beschrijft het leven van een gewoon Duits meisje tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Markus Zusak – De Boekendief.
Deze roman die zich afspeelt in Duitsland vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog, is uitgegeven door The House of Book en vertaald vanuit het Engels door AnneMarie Lodewijk.
De oorspronkelijke titel luidt: The Book Thief.
Onderweg naar haar nieuwe pleegouders sterft in de trein het broertje van Liesel Meminger. Dit moment draagt zij haar verdere leven met zich mee. In haar nieuwe woonplaats leert ze Rudy kennen, die haar beste vriendje wordt. Samen beleven zij allerlei avonturen, zoals voetballen in de buurt, fruit en groenten stelen met de groep, voorlezen in de schuilkelder en het aantreffen van een buitenlandse piloot in een neergestort vliegtuig.
Liesel heeft één groot geheim waar ze met Rudy niet over mag praten: Max Vandenburg, een Joodse man die ondergedoken zit in haar huis. Haar tweede geheim, dat ze boeken steelt, weet hij wel, maar hij weet niet van alle boeken die ze gestolen heeft.
Het boek is geschreven vanuit het perspectief van de Dood. Buitengewoon origineel, beklemmend, maar ook tegelijkertijd ook heel ontroerend. Het begin van het boek is wat verwarrend. Het heeft wat tijd nodig om te wennen aan de schrijfstijl van de schrijver. Het boek is verhalend, waarbij de zinnen vaak poëtisch opgeschreven zijn. Bijvoorbeeld:
“Toen het hoesten ophield, was er niets anders meer dan het niets van leven dat verdergaat met een zacht geschuifel, of een bijna onhoorbaar rukje. Er verscheen iets gejaagds op zijn lippen, die een roestbruine kleur hadden en schilferden als oude verf. Hunkerend naar een schilderskwast.” P. 26.
Het is niet de allermooiste alinea, het boek zit zo vol ongelooflijk mooie beschrijvingen, met heel veel kleurgebruik, dat het onmogelijk is het mooiste deel te kiezen. Door de vele soms onverwachte beschrijvingen, kan de roman in het begin wat moeizamer te lezen overkomen. Het is echter zeker de moeite waard door te blijven lezen. Na een tijdje wil je waarschijnlijk zelfs meer van deze schrijver lezen, om te weten of zijn andere boeken ook zo bijzonder, zo mooi, zijn.
Het verhaal gaat over gewone Duitsers, in een gewoon dorp, in een ongewone tijd. Het laat zien, hoe je welhaast gedwongen werd lid te worden van de NSDAP, ook als je dat helemaal niet wilde. Het laat zien, hoe bijzonder mensen in hun gewoonheid zijn. Vooral Hans Hubermann, de nieuwe vader van Liesel, die altijd zijn persoonlijke morele kompas blijft volgen en de gevolgen van zijn keuzes zonder morren aangaat.
Deze roman die zich afspeelt in Duitsland vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog, is uitgegeven door The House of Book en vertaald vanuit het Engels door AnneMarie Lodewijk.
De oorspronkelijke titel luidt: The Book Thief.
Onderweg naar haar nieuwe pleegouders sterft in de trein het broertje van Liesel Meminger. Dit moment draagt zij haar verdere leven met zich mee. In haar nieuwe woonplaats leert ze Rudy kennen, die haar beste vriendje wordt. Samen beleven zij allerlei avonturen, zoals voetballen in de buurt, fruit en groenten stelen met de groep, voorlezen in de schuilkelder en het aantreffen van een buitenlandse piloot in een neergestort vliegtuig.
Liesel heeft één groot geheim waar ze met Rudy niet over mag praten: Max Vandenburg, een Joodse man die ondergedoken zit in haar huis. Haar tweede geheim, dat ze boeken steelt, weet hij wel, maar hij weet niet van alle boeken die ze gestolen heeft.
Het boek is geschreven vanuit het perspectief van de Dood. Buitengewoon origineel, beklemmend, maar ook tegelijkertijd ook heel ontroerend. Het begin van het boek is wat verwarrend. Het heeft wat tijd nodig om te wennen aan de schrijfstijl van de schrijver. Het boek is verhalend, waarbij de zinnen vaak poëtisch opgeschreven zijn. Bijvoorbeeld:
“Toen het hoesten ophield, was er niets anders meer dan het niets van leven dat verdergaat met een zacht geschuifel, of een bijna onhoorbaar rukje. Er verscheen iets gejaagds op zijn lippen, die een roestbruine kleur hadden en schilferden als oude verf. Hunkerend naar een schilderskwast.” P. 26.
Het is niet de allermooiste alinea, het boek zit zo vol ongelooflijk mooie beschrijvingen, met heel veel kleurgebruik, dat het onmogelijk is het mooiste deel te kiezen. Door de vele soms onverwachte beschrijvingen, kan de roman in het begin wat moeizamer te lezen overkomen. Het is echter zeker de moeite waard door te blijven lezen. Na een tijdje wil je waarschijnlijk zelfs meer van deze schrijver lezen, om te weten of zijn andere boeken ook zo bijzonder, zo mooi, zijn.
Het verhaal gaat over gewone Duitsers, in een gewoon dorp, in een ongewone tijd. Het laat zien, hoe je welhaast gedwongen werd lid te worden van de NSDAP, ook als je dat helemaal niet wilde. Het laat zien, hoe bijzonder mensen in hun gewoonheid zijn. Vooral Hans Hubermann, de nieuwe vader van Liesel, die altijd zijn persoonlijke morele kompas blijft volgen en de gevolgen van zijn keuzes zonder morren aangaat.
1
Reageer op deze recensie
