De inzichtverhogende reis van twee broers naar een bijzondere opgraving in Canada.

Deze roman mocht ik via Hebban lezen en recenseren voor uitgeverij De Harmonie.
Het verhaal draait om Luck en Job Omnibus, twee broers, die al vroeg hun ouders verloren hebben. Job, de jongste, heeft het syndroom van Down. Luck, die journalist is, heeft een bericht gelezen over een archeologische opgraving in Canada, waarbij 48 graven gevonden zijn. De resten in de graven blijken allemaal van mensen met Down te zijn. Luck is gefascineerd door de mogelijkheid van een maatschappij van mensen met Down en reist af naar Canada, om een stuk over de opgraving te schrijven. Hij neemt Job mee, en enkele vrienden die ook naar Job kunnen omkijken. Dan verdwijnt Job op de opgraving.
De schrijfstijl van Han van Wieringen beschrijft de gedachtestroom van Luck, op een soort doorlopende, verrassend verfrissende manier. Luck denkt van de hak op de tak, maar toch is het verhaal een duidelijk, chronologisch geheel.
Luck stelt zich veel (levens)vragen, waarop meestal geen antwoord komt, maar ook dat levert geen enkel probleem op tijdens het lezen. Ook Job stelt veel vragen, waar Luck heel geduldig antwoord op geeft. De vraag die Job het meest stelt, is, hoelang hij al Lucks broer is. Luck geeft steeds een antwoord in de lijn van: “Al mijn hele leven”. Tegen het eind van het boek realiseert hij zich dat Job met die vraag misschien eigenlijk iets anders vraagt. Een realisering waar hij zonder hun reis nooit opgekomen zou zijn. Door deze reis kijkt Luck sowieso anders tegen het leven aan dan voorheen, mede door een inspirerend boek, “Het Begin van Alles.” Door de opgraving, die toch aan zou kunnen tonen dat daar een beschaving was, gedomineerd door mensen met het syndroom van Down, kijkt Luck ook met andere ogen naar Job. Hij heeft altijd voor Job gezorgd, omdat Job niet goed meekomt in de maatschappij, maar wat, als het probleem, nu niet bij Job ligt, maar bij de maatschappij? Hoe zou een maatschappij gemaakt door mensen met het syndroom van Down zijn? Welk inzicht wordt dan kenmerkend voor die maatschappij?
Luck is in transitie, wat op de kaft van het boek ook genoemd wordt. Voor de schrijver is dat misschien een belangrijk gegeven, maar de impact daarvan in het verhaal is mij niet duidelijk geworden.
Conclusie: Een boeiend, inspirerend verhaal, gebaseerd op een interessant gegeven.
Welke vernieuwende maatschappelijke inzichten levert een maatschappij met een afwijking als standaard op?