Lezersrecensie
Working 9 to 5, what a way to make a living…
Wat een heerlijke, gortdroge existentiële crisis!
Marisa probeert haar werkdagen te overleven op koffie, Lorazepam en YouTube-filmpjes. Elke ochtend wandelt ze naar haar werk met de stille hoop dat ze overreden wordt (want: verzekerd als werkongeval én als bonus ziekteverlof). Die cynische toon is soms pijnlijk herkenbaar.
Ik moest hardop lachen, huiveren, maar meestal wilde ik Marisa een dikke knuffel geven en haar zeggen: kom op meid, bijna weekend . Het boek deed soms pijn, maar only in a good way!
Een aanrader voor iedereen die al eens worstelt met vergaderingen die e-mails hadden kunnen zijn, printers die niet willen luisteren, verplichte team-uitstapjes en voor zij die soms niet goed weten wat te antwoorden als een collega vraagt: ça va met jou?
Marisa probeert haar werkdagen te overleven op koffie, Lorazepam en YouTube-filmpjes. Elke ochtend wandelt ze naar haar werk met de stille hoop dat ze overreden wordt (want: verzekerd als werkongeval én als bonus ziekteverlof). Die cynische toon is soms pijnlijk herkenbaar.
Ik moest hardop lachen, huiveren, maar meestal wilde ik Marisa een dikke knuffel geven en haar zeggen: kom op meid, bijna weekend . Het boek deed soms pijn, maar only in a good way!
Een aanrader voor iedereen die al eens worstelt met vergaderingen die e-mails hadden kunnen zijn, printers die niet willen luisteren, verplichte team-uitstapjes en voor zij die soms niet goed weten wat te antwoorden als een collega vraagt: ça va met jou?
1
Reageer op deze recensie