Krachtig en authentiek

Het lijkt de 27-jarige Lili voor de wind te gaan: een leuke job, een eigen woonst en enkele trouwe vrienden waar ze kan op rekenen. Onderhuids worstelt Lili met zichzelf, met gevoelens van minderwaardigheid en haar traumatische jeugd. Wanneer ze de charmante Ilias leert kennen, palmt hij haar helemaal in met lieve woordjes, attente cadeautjes en liefdevolle aandacht. Dat zijn houding eerder toxisch en verstikkend aanvoelt, lijkt aan Lili voorbij te gaan. Alle rode vlaggen in hun relatie gaat ze bijna vakkundig uit de weg. Lukt het haar om zich los te werken van Ilias' narcistische trekjes? Kan ze haar ongezonde drang en verlangen naar liefde en tederheid omzetten naar zelfliefde?

"Ilias wil me wél, hij wil me wel beminnen. Op voorwaarde dat ik me gedraag. Dat lijkt me momenteel volkomen normaal. Ik vraag me af of een ander, met een verschillende achtergrond en opvoeding, anders zou reageren. Maar goed, ik ben niet 'de ander'. Ik ben ik. Lili. Mijn reacties zijn het gevolg van mijn verleden. Ik wil ook zo graag bewijzen dat ik geliefd kan worden. Zou het mogelijk zijn dat iemand me graag ziet? Ondanks al mijn tekortkomingen? Ik hoop het."

Eerder las ik reeds 'Duivelskind' en 'Ad vitam' van dezelfde auteur en hoewel dit boek volledig los te lezen is, ben ik wel blij dat ik al een grotere inkijk had gekregen op het jeugdtrauma waar dit boek ook mee gelinkt is. Heirman werkt haar hoofdpersonage krachtig uit, niet zozeer door een zeer beschrijvende en gedetailleerde schrijfstijl te gebruiken, maar vooral door haar vanuit authenticiteit vorm te geven. Lili is geen eenvoudig personage, ze heeft vele onderhuidse lagen die niemand te zien krijgt. Haar reacties op bepaalde gebeurtenissen in de relatie komen soms onrealistisch over en zijn soms onbegrijpelijk voor omstaanders, maar net daar ligt de kracht van dit verhaal: trauma's laten nu eenmaal onuitwisbare littekens achter, ook al is dit voor de buitenwereld niet altijd zichtbaar of lijkt de oplossing ervoor voor de hand te liggen.

Net zoals in haar eerdere boeken kiest de schrijfster voor een rauwe schrijfstijl, ze onderscheidt zich in eenvoud: alles wordt zonder opsmuk geschreven. Lili's ervaringen zijn niet gekleurd door een overdreven dramatiek, maar net door echtheid, wat haar voor de lezer menselijker maakt. De evolutie die Lili meemaakt doorheen het boek is niet rechtlijning, het is een moeilijke reis met heel wat vallen en opstaan en bijna tegelijkertijd kruipt Lili onder je eigen huid.

Ook in dit boek schuwt Heirman geen taboes: toxische relaties, jeugdtrama's, soa's, seksueel misbruik, minderwaardigheidscomplex...alles zit verweven in dit sterk verhaal.
Een verhaal over veerkracht, jezelf vinden en van jezelf houden.
Sterke aanrader!