Sterk verhaal, langdradig einde

In ’59 minuten’ volgen we het verhaal van Carrie, Frankie en Mevr. Dabb in een race tegen de klok. De dreiging van een nucleaire aanval die binnen het uur zal plaatsvinden zet het leven van deze hoofdpersonen volledig op zijn kop. Holly Seddon slaagt erin om dat wat er gebeurt in hun leven en in de ruime omgeving filmisch te beschrijven waardoor je als lezer echt meegezogen wordt in het verhaal. In die korte tijdsspanne leer je Carrie, Frankie en Mevr. Dabb goed kennen en leef je met hen mee (ook al vind je hen misschien niet altijd even sympathiek).
Wat me af en toe een beetje verwonderde was wat de hoofdpersonen allemaal klaarspelen in soms maar een paar minuten. Wellicht verloopt mijn tijdsbeleving een stuk trager dan wat de auteur voor ogen had. Toch doet dat geen afbreuk aan het verhaal en bleef ik als lezer geïntrigeerd.
Seddon zette me herhaaldelijk op het verkeerde been, wat ik sterk vind, zeker in dit type verhaal. Het verhaal behoudt een sterke spanningsboog, 59 minuten lang (wellicht langer want ik vermoed dat niemand zo snel leest).
Ik begrijp dat het eigenlijke verhaal een epiloog of afronding verdient maar in ’59 minuten’ wordt dit uitgesponnen over een meerdere hoofdstukken wat het uiteindelijk best langdradig maakt en voor mij ook afbreuk doet aan de kwaliteit van het verhaal.

Ik kreeg de kans dit boek te lezen voor Libelle leesclub, met dank aan A.W. Bruna Uitgevers.