Intrigerend maar chaotisch

Lang geleden dat ik nog eens een recensie schreef. Daar wil ik me nu ook niet echt aan wagen. Eerder wat hersenspinsels en bedenkingen na het lezen van het boek.
‘Zo alleen, zo alleen’ start erg goed en intrigerend. Maar het boek is geschreven zoals de gedachten van Lyla werken: het springt van het een naar het ander. Vanaf deel 2 voegt de auteur een extra laag toe aan het verhaal (zoals dat zo mooi gezegd wordt) wat echter afbreuk doet aan het verhaal en de chaos verhoogt … Met iedere extra laag versterkt dit gevoel. Nochtans houd ik wel van verhalen met een hoekje af (en dat is hier zeker het geval).
Het opzet was ambitieus, had potentieel, maar was net niet goed genoeg uitgewerkt om mij er echt enthousiast over te maken.