Niets is wat het lijkt …

De droogte (Jane Harper)

Kiewarra, een Australisch plattelandsstadje, wordt al 24 maanden geteisterd door aanhoudende droogte. Het land droogt uit, het vee sterft, … De bewoners zijn de wanhoop nabij. Die wanhoop bereikt een hoogtepunt wanneer een volledig gezin dood wordt aangetroffen. Alles wijst erop dat Luke Hadler eerst zijn vrouw en zoontje vermoordde om daarna de hand aan zichzelf te slaan.
Aaron Falk, een oude vriend van Luke, keert terug naar het stadje voor de begrafenis en raakt daar al snel betrokken bij het onderzoek van deze zaak. Hierbij wordt Aaron al snel geconfronteerd met het verleden en de gebeurtenis die hem Kiewarra liet verlaten.

De cover is duister, onheilspellend en stormachtig ... Daardoor botst het een beetje met de titel, De droogte, die ook een essentieel onderdeel uitmaakt van het verhaal. Anderzijds schept het de verwachting dat er grootse en gevaarlijke dingen gaan gebeuren.

Door zijn terugkeer naar Kiewarra geraakt Aaron Falk al snel opnieuw verward in het kluwen van intriges van het stadje. Het lijkt wel alsof heel wat van de inwoners iets te verbergen hebben en wat is er precies met Ellie gebeurd? Al snel is duidelijk dat niets is wat het lijkt.
Jane Harper gebruikt een mix van de huidige verhaallijn met flashbacks om hier stap voor stap meer duidelijkheid in te scheppen en het kluwen te ontwarren.
Alhoewel het verhaal goed opgebouwd is, gaat het toch vrij traag en gebeurt er weinig spectaculairs in het boek. In bepaalde scènes lijkt er een opbouw te zijn naar een spannende ontknoping, helaas loopt het altijd op een sisser af.
Het verhaal hoort daarom ook niet echt thuis bij het thrillergenre, eerder bij het genre misdaadroman.
De aandacht van Harper voor de omgeving draagt enerzijds bij aan het tragere verloop van het verhaal. Anderzijds zorgt het er ook voor dat de lezer een levendig beeld heeft van de ontmoetingsplaatsen van de oude vriendenclub, de rivier, de beestjes die daar leven, …
Ondanks de weinig spannende opbouw en het vrij trage verloop intrigeert het verhaal wel. Als lezer wil je al snel weten wat er nu precies in het verleden gebeurd is en wie wat verbergt. Ook de machtsverhoudingen in het stadje brengen de nodige schwung in het verhaal.
Alhoewel het verhaal rond Ellie een vrij voorspelbaar verloop kent, kent de ontknoping van de huidige zaak een verrassend verloop. Harper kent de kunst om in een boek 2 verhalen mooi te laten samenvloeien, waardoor de lezer geboeid blijft tot het einde.
Het is geen boek dat je in een ruk wil of moet uitlezen, zeker niet in de eerste hoofdstukken, maar als lezer ben je wel benieuwd naar de ontknoping waardoor het niet onuitgelezen in de kast zal belanden.

Het is een goed verhaal, goed geschreven en zeker een aanrader voor mensen die graag een misdaadverhaal lezen. Voor de echte thrillerfanaten is dit boek iets minder aan te raden.
Alles bij mekaar genomen is het 3,5 sterren waard.