Wintersefeelgood

Waar gaat het over:
Het boek begint met een scène waarbij Lotta vast komt te zitten tijdens een ritje in de achtbaan. Nou dan gieren de zenuwen mij al door het lijf. Nooit vastgezeten, maar ze krijgen mij er nooit meer in.
Lotta is fotografe maar zit in een depressie. De dingen uit het verleden die hiertoe geleid hebben, komen langzaam in het boek boven water. Lotte is bezig om uit de depressie omhoog te komen en dat begint met het zoeken naar een baantje. Dat wordt een seizoensbaan in een attractiepark. Ze moet kinderen fotograferen met de levende sneeuwman Ollie. Niet de meest uitdagende baan maar ze wil weer wat gaan doen. Weer onder de mensen komen. Dat begint met de collega’s op het Winterplein: Tom weet altijd precies hoe Lotta zich voelt, staat naast haar in het Wonderchalet en bakt gelukskoekjes met hele toepasselijke teksten. James haar teammanager, groot en knap, maar heeft een ring om, is dus niet beschikbaar, of wel? Noël, knap, lang maar onzeker, krijgt ze niet goed hoogte van. Voor Lotta is het allemaal lastig om weer “normaal” om te gaan met iedereen. Daarbij mist ze haar vriendinnen erg. Dan worden er ook dreigende sms’jes gestuurd, wie zou dat doen, heeft de eerste scène iets te maken met die sms’jes?
Wat vond ik ervan?
Erg leuk en gezellig boek om te lezen. Al lekker in de wintersfeer. Winterplein is het vervolg op het boek Oktoberlaan. Je kan het boek prima los lezen omdat door het verhaal heen wel het één en ander duidelijk wordt. Wel denk ik dat het leuk is om de eerste ook te lezen. De vaart zit er wel in, in dit boek en de mix van een beetje spanning en romantiek is leuk. De personages zie ik wel voor mij. Kortom; aanrader deze winterse feelgood.