Een verhaal over vriendschap, loyaliteit en liefde.

De kleuren van het donker van Chris Whitaker mocht ik lezen met de leesclub van Ilona Levens Bijls met dank aan LS Uitgeverij. Het was een interessante leesclub waar de meningen over dit boek verdeeld waren.

Patch wordt ontvoerd nadat hij eerst Misty probeert te redden van een ontvoering. Het hele dorp is in rep en roer en gaat op zoek naar Patch maar hij wordt niet gevonden. Wanneer de zoektocht op een lager pitje komt te staan blijft goede vriendin Saint doorzoeken. Patch wordt vastgehouden in een donkere kamer waar hij Grace ontmoet. Grace hoort alleen haar stem maar toch is zij de redding voor Patch. Wanneer Patch vrijkomt gaat hij op zoek naar Grace maar niemand weet van haar bestaan;. Toch blijft hij doorzoeken samen met Saint.

Ik was wat verleid door de cover en de tekstjes die erop de cover stonden. Ik verwachte een spannende thriller maar kwam bedrogen uit. Persoonlijk vond ik het meer een literaire roman met een spannend randje. Het was meer de spanning om wat er ging gebeuren dan dat het verhaal het echte thrillereffect had waar ik misschien welopgevoed hoopte.

Ook had ik wat moeite om in het verhaal te komen. Whittaker gebruikt heel veel tekst en verteld erg uitgebreid waardoor het voor mij wat onsamenhangend werd. Als ik het niet zou lezen voor de leesclub dan had ik het boek waarschijnlijk weg gelegd om het later nog eens te proberen. Toch heb ik besloten om door te zetten en werd hierdoor ook wel beloond met een mooi uitgewerkt plot.

De personages zijn divers en mooi uitgewerkt maar ook hier duurde het een poosje voor je echt wist wie wie was. Mondjesmaat kregen we meer te lezen over de personages waardoor het verhaal voor mij traag verliep. Ze kwamen voor mij wat langzaam tot leven.

Wat ik wel heel mooi vond is dat de auteur alles erg beeldend en gedetailleerd beschrijft.

Mijn mening is dat het een mooi verhaal is over vriendschap, liefde en loyaliteit maar dat het ook met minder bladzijden had afgekund.